Το επιτελικό κράτος της Νέας Δημοκρατίας, στο πλαίσιο της εμπορευματοποίησης της δημόσιας υγείας και του ΕΣΥ, προχωρά στην οριστική απεξάρθρωση του όποιου εναπομείναντος δημόσιου χαρακτήρα της ψυχικής υγείας, με την πλήρη ιδιωτικοποίηση της. Με ένα νομοσχέδιο καταργεί τα δύο μεγαλύτερα δημόσια ψυχιατρεία (Δαφνί και Ψυχιατρείο Θεσσαλονίκης) αδιαφορώντας για τους ασθενείς και την ένταξή τους στην κοινωνία. Δρομολογείται η κατάργηση των ασύλων ως απονοσοκομειοποίηση, μια κατεύθυνση διαμετρικά αντίθετη από την αποιδρυματοποίηση, όπου το κλείσιμο του ψυχιατρείου είναι συνυφασμένο με ένα ολοκληρωμένο δίκτυο κοινοτικών υπηρεσιών ψυχικής υγείας, τέτοιων που δεν δημιουργήθηκαν σχεδόν ποτέ στην Ελλάδα. Συνενώνει όλες τις ψυχιατρικές δομές, δημόσιες και ιδιωτικές, σε ένα ενιαίο, γραφειοκρατικό “Εθνικό Δίκτυο Υπηρεσιών Ψυχικής Υγείας”, διαρθρωμένο ανά Υγειονομικές Περιφέρειες (ΠεΔΥΨΥ), από κοινού με φορείς υπηρεσιών ψυχικής υγείας ιδιωτικού δικαίου κερδοσκοπικού (ιδιωτικές κλινικές προφανώς) και «μη» κερδοσκοπικού χαρακτήρα (ΜΚΟ), αλλά και ιδιώτες επαγγελματίες ψυχικής υγείας (ψυχιάτρους, παιδοψυχιάτρους κλπ).
Σε μια χώρα όπου ουδέποτε αντιμετώπισε την ψυχιατρική ισότιμα με τους υπόλοιπους κλάδους της ιατρικής. Όπου οι ψυχικά ασθενείς, ως μόνιμα αθέατοι και παρίες, αντιμετωπίζονται με εγκλεισμό και περιθωριοποίηση. Όπου η προσβασιμότητα των ίδιων των ψυχικά νοσούντων και των οικείων τους, σε οποιαδήποτε μορφή στήριξης, είναι μηδαμινή. Οι κυβερνώντες επιχειρούν να βάλουν οριστική ταφόπλακα στην υπόθεση των δημόσιων δομών ψυχικής υγείας, προωθώντας το επικείμενο νομοσχέδιο. Το συγκεκριμένο νομοσχέδιο στο σύνολο του αντιγράφει νεοφιλελεύθερες πρακτικές που έχουν ήδη εφαρμοστεί σε άλλες χώρες χρόνια πριν και έχουν αποτύχει παταγωδώς. Περιθωριοποιεί ακόμα περισσότερο τους/τις ψυχικά πάσχοντες/ουσες, επενδύει στον εγκλεισμό, την ιδρυματοποίηση και την καταστολή, οδηγεί στην απόλυση και την επισφαλή εργασία των εργαζομένων στην ψυχική υγεία καταργώντας επίσης με αυτόν τον τρόπο και τη θεραπευτική συνέχεια. Συνέχεια
