ΔΕΝ ΠΑΡΑΧΩΡΟΥΜΕ ΟΥΤΕ ΕΝΑ ΕΚΑΤΟΣΤΟ ΤΟΥ ΛΟΦΟΥ ΦΙΛΟΠΑΠΠΟΥ
Ο ιστορικός λόφος του Φιλοπάππου, ένα μικρό οικοσύστημα, μια όαση στο κέντρο της Αθήνας, αποτελεί για εμάς που ζούμε και εργαζόμαστε στην περιοχή, αλλά και για όλους εκείνους που τον επισκέπτονται καθημερινά για να αποδράσουν έστω και για λίγο από την ασφυκτική ατμόσφαιρα της τσιμεντούπολης, ένα μοναδικό δώρο της φύσης που πρέπει με όλες μας τις δυνάμεις να διατηρήσουμε ζωντανό, πολύτιμη κληρονομία για τις επόμενες γενιές.
Από το Νοέμβριο του 2002 οι κάτοικοι των γειτονιών μας δίνουν έναν συνεχή αγώνα για να κρατήσουν τον λόφο ελεύθερο για όλους και έξω από κάθε εμπορική εκμετάλλευση. Μέσα από μαζικές λαϊκές συνελεύσεις, χωρίς ιεραρχίες, ακηδεμόνευτα και αντιθεσμικά κατάφεραν να παραμείνει ο λόφος Φιλοπάππου ανοιχτός αποτρέποντας την περίφραξή του, την έκδοση εισιτηρίων εισόδου, τη διέλευση των τροχοφόρων και διατηρώντας το πράσινο της περιοχής με δενδροφυτεύσεις.
Φαίνεται όμως πως το κράτος και οι εκάστοτε κυβερνήσεις του, σε συνεργασία με παράγοντες των επιχειρήσεων και του κεφαλαίου συνεχίζουν, διψώντας πάντα για κέρδος και εξουσία, να στοχεύουν στην εμπορική εκμετάλλευση κάθε είδους του λόφου Φιλοπάππου. Μέσα στο πλαίσιο αυτής της λογικής κινείται και η γνωστή υπόθεση που αφορά την περιοχή του εστιατορίου “Διόνυσος”. Μια επιχείρηση που στήθηκε πριν δεκαετίες με την υφαρπαγή και καταπάτηση 5 στρεμμάτων από τα 13 που είχε απαλλοτριώσει ο δήμος Αθηναίων και είχαν χαρακτηριστεί ως «άλσος και πλατεία». Το κράτος επιχειρεί τώρα να νομιμοποιήσει αλλά και να διευρύνει αυτή την υφαρπαγή, την οποία έχτισαν ανελλιπώς όσες κυβερνήσεις και δημοτικές αρχές πέρασαν από το 1958, σε συνεργασία με το κεφάλαιο. Από τότε, ο δήμος Αθηναίων συνεχώς «ξεχνάει» να ολοκληρώσει την μεταγραφή στην περιουσία του, της περιοχής των 13 στρεμμάτων του λόφου που ο ίδιος απαλλοτρίωσε. Ο Ε.Ο.Τ. εκμεταλλεύεται το ιδιοκτησιακό καθεστώς που μένει επί τούτου στον αέρα και στήνει τον «Διόνυσο». Το 1961 δίνει την εκμετάλλευση της επιχείρησης στην Ζόναρς, η οποία κατέχοντας τα 5 στρέμματα προ χούντας, κατά τη διάρκειά της, μεταπολιτευτικά έως και σήμερα, εξαπλώθηκε την περίοδο 1996-2004, ακόμα 600 τετραγωνικά. Το υπουργείο Πολιτισμού κάνει πως δεν βλέπει πως η Ζόναρς χτίζει και μέσα στον αρχαιολογικό χώρο, αντίθετα από το 2002 προσπαθεί να περιφράξει το χώρο, να βάλει φυλάκια και εισιτήρια για να μην μπαίνουν ελεύθερα οι κάτοικοι και οι περιπατητές. Σήμερα, μέσα στις συνθήκες που ορίζει το 3ο μνημόνιο και η επίταση της εκμετάλλευσης, της καταπίεσης και του ελέγχου, το κράτος με το πρόσχημα της κρίσης, προσπαθεί εκ νέου να προχωρήσει στην εμπορική εκμετάλλευση της περιοχής. Επιχειρεί να εντάξει το συγκεκριμένο οικόπεδο στο ΤΑΙΠΕΔ, ώστε μετά να το παραδώσει στα ιδιωτικά συμφέροντα, κάτι που δεν θα μπορούσε να κάνει αν ο δήμος Αθηναίων δήλωνε στο κτηματολόγιο ως περιουσία του τα 13 στρέμματα.
Το επιχειρούμενο ξεπούλημα του Φιλοπάππου είναι μόνο ένα κομμάτι του μεγαλόπνοου σχεδίου τους που θέλει την ευρύτερη περιοχή του ιστορικού κέντρου της Αθήνας να μετατρέπεται σ’ ένα τεράστιο και ανεξέλεγκτο διασκεδαστήριο εις βάρος των ελεύθερων χώρων και της κατοίκησης, αυτή τη φορά με το πρόσχημα της τουριστικής και οικονομικής ανάπτυξης της περιοχής. Εξάλλου τα ίδια έχουν συμβεί σε πολλούς χώρους πρασίνου με πρόσφατο παράδειγμα το πάρκο Ρουφ που μετατρέπεται σε parking για χάρη των νυχτερινών κέντρων της περιοχής. Γνωρίζουμε πάρα πολύ καλά, πως ο μεγάλος κερδισμένος από αυτές τις υποθέσεις είναι πάντοτε η πολιτική εξουσία και ο τραπεζικός λογαριασμός των εργολάβων και των επιχειρηματιών, που ενδιαφέρονται μόνο για το κέρδος αδιαφορώντας για οτιδήποτε άλλο υπάρχει γύρω τους. Όπως γνωρίζουμε και πολύ καλά πως η επίθεση που γίνεται στους ελεύθερους δημόσιους χώρους με στόχο τον έλεγχο και την εμπορευματοποίηση τους, αποτελεί κομμάτι της ευρύτερης ισοπέδωσης που επιχειρούν οι κυρίαρχοι κάθε πτυχής της καθημερινότητάς μας.
Θα πρέπει όμως και αυτοί να γνωρίζουν καλά πως τα καταστροφικά τους σχέδια για μια ακόμα φορά θα βρεθούν αντιμέτωπα μ’ όλο αυτόν τον κόσμο που εδώ και δεκαπέντε χρόνια δίνει την δική του μάχη ενάντια στην απαξίωση, την περίφραξη, την τσιμεντοποίηση και την υφαρπαγή του λόφου. Δεν παραχωρούμε ούτε ένα εκατοστό του Φιλοπάππου.
Ο λόφος δεν ανήκει ούτε στο Υπουργείο Πολιτισμού και την αρχαιολογία, ούτε στην εκκλησία, ούτε σε επιχειρηματίες, ούτε στην δημοτική αρχή για να μπορούν να τον παζαρεύουν μεταξύ τους. Ανήκει σε όσους εκτιμούν την ιστορία του και σέβονται το περιβάλλον του. Σε όσους αντιτάσσονται ευρύτερα στη λεηλασία της φύσης και υπερασπίζονται κάθε πεδίο που ζουν, εργάζονται, κινούνται. Σε όλους όσους διεκδικούν μία αξιοπρεπή ζωή.
Συνεχίζουμε τον αγώνα για να κρατήσουμε ελεύθερο και ζωντανό το λόφο του Φιλοπάππου!
