ΤΙ ΚΟΙΝΟ ΕΧΟΥΝ:
Το νέο λύκειο, το σχέδιο Αθηνά, το Ν+2, οι μειώσεις μισθών, οι απολύσεις εργαζομένων, η κατάργηση της κυριακάτικης αργίας, οι ελαστικές σχέσεις εργασίας, η καταστολή μαθητικών κι φοιτητικών καταλήψεων, οι ξυλοδαρμοί διαδηλωτών και όσων αντιστέκονται?
Το νέο λύκειο, αυτό για το οποίο σύσσωμη η ελληνική Παιδεία και οι επίσημοι και ανεπίσημοι εκφραστές της, διχογνωμούσαν για χρόνια, για το οποιο ένα κάρο “αρμόδιοι” και άλλοι τόσοι “ειδικοί” φρόντιζαν να διατηρούν την γνώμη τους έγινε πραγματικότητα. Φροντίζοντας να διατηρεί με μαθηματική ακρίβεια τις ανισότητες του προηγούμενου συστήματος αλλα και να συντηρεί ένα σωρό παρατρεχάμενους (φροντιστηριάδες, συγγραφείς, εκδότες, επιχειρηματίες), στέλνει ακόμα περισσότερους μαθητές στα σπίτια τους.
Με την τράπεζα θεμάτων, τη διεύρυνση της ύλης, τις πολλαπλάσιες εξετάσεις σε ακόμα περισσότερα μαθήματα αλλά και τις απολύσεις εκπαιδευτικών, την παραμέληση των υποδομών και την έλλειψη σχολικών εγχειριδίων, καθιστά σαφώς δυσκολότερη την αποφοίτηση από αυτό. Σε συνδυασμό με τις αλλαγές στην τριτοβάθμια εκπαίδευση παρατηρούμε την ξεκάθαρη προσπάθεια του ελληνικού κράτους να μειώσει τους νέους που θα μπορούν να προσεγγίσουν τη γνώση που προσφέρει. Γιατί όμως ένα “δημοκρατικό” κράτος σαν το δικό μας να επιθυμούσε κάτι τέτοιο?
ΕΙΝΑΙ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΕΣ ΟΨΕΙΣ ΤΟΥ ΙΔΙΟΥ ΝΟΜΙΣΜΑΤΟΣ!
Στην πραγματικότητα όλα τα παραπάνω δεν είναι ένα τυχαίο κακό που μας βρήκε. Είναι η προσπάθεια του ελληνικού κεφαλαίου και του κράτους να επιβιώσει από την οικονομική κρίση που βιώνει ο παγκόσμιος χάρτης και θα προσπαθήσει να το επιβάλλει με κάθε τρόπο. Είτε φιμώνοντας κάθε φωνή αντίστασης, είτε καταπνίγοντας μαζικές διαδηλώσεις, είτε συλλαμβάνοντας αγωνιζόμενους, είτε ξαμολώντας τους φασίστες του, είτε τρομοκρατώντας καταληψίες μαθητές… Το ζήτημα είναι, ότι ο τρόπος με τον οποίο έχει επιλέξει να το κάνει – και οχι τυχαία φυσικά, αφου γνωρίζουμε καλά ότι αυτός είναι ο ρόλος του – περνά από την ακόμα μεγαλύτερη εκμετάλλευσή μας. Οι μειώσεις μισθών, τα απελευθερωμένα ωράρια και οι απολύσεις μπορεί να κακοφαίνονται σε εμάς, αλλά είναι πολύ δελεαστικά για τα αφεντικά μας, για όλους όσους μας καταπιέζουν και εκμεταλλεύονται την εργασία μας.
Κοιτώντας τα πράγματα συνολικότερα θα διαπιστώσουμε ότι η διάλυση του δημόσιου Λυκείου και Πανεπιστημίου σχετίζεται άμεσα με όλα αυτά. Το να μονοπωλείται δηλαδή η γνώση σε όσους έχουν την οικονομική δυνατότητα να την προσεγγίσουν, φροντίζει να οξύνει τις αντιθέσεις ανάμεσα στην κοινωνία διατηρώντας και διογκώνοντας ένα πλέγμα σχέσεων ακραίας εκμετάλλευσης, των από πάνω έναντι των από κάτω, που συνεχώς αναπαράγεται.
Τις τελευταίες μέρες το κράτος, πιστό στο δόγμα μηδενικής ανοχής, προχώρησε σε ακόμη περισσότερες κινήσεις καταστολής. Η διάλυση καταλήψεων και η τρομοκρατία μαθητών, οι πυροβολισμοί στα σχολεία (όπως έγινε στην Καισαριανή), η κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου και τα “λοκ άουτ” απο ΜΑΤ στις σχολές, οι άγριοι ξυλοδαρμοί φοιτητών και αλληλέγγυων καθώς και η αστυνομοκρατία στο κέντρο της Αθήνας μας δείχνουν ξεκάθαρα τις διαθέσεις τους. Μας βοηθάνε επίσης να αντιληφθούμε ότι οι μπάτσοι που έχουν πλέον γεμίσει τις γειτονιές μας δεν είναι άνθρωποι “που απλά κάνουν την δουλειά τους”, αλλα εργαλείο του κράτους για να επιβάλλει τους σχεδιασμούς του κεφαλαίου.
Όλοι εμείς οι καταπιεσμένοι μαθητές, οι άνεργοι γονείς, οι απλήρωτοι καθηγητές, οι επί-σφαγής εργαζόμενοι νέοι, οι φοιτητές που διαγραφόμαστε από το πανεπιστήμιο έχουμε αποφασίσει να μην στεκόμασε αμέτοχοι απέναντι σε όλα αυτά και πως η απάθεια είναι μια λέξη που δεν μας ταιριάζει. Ανάμεσα στην παθητικοποίησή μας και την ενεργητική αντιμετώπιση ολων των παραπάνω, επιλέγουμε συνειδητά το δέυτερο. Μέσα από συνελεύσεις και καταλήψεις, παλεύουμε να χτίσουμε κοινότητες και κέντρα αγώνα στις γειτονιές μας, τους εργασιακούς μας χώρους, στα σχολεία και οπουδήποτε αλλού. Μετατρέπουμε τα προσωπικά μας ζόρια σε συλλογικές αρνήσεις και στεκόμαστε απέναντι σε όσους μας κλέβουν τις ζωές.
Ανοιχτή συνέλευση κατοίκων Θησείου-Κουκακίου-Πετραλώνων
