Στις 18 Σεπτέμβρη του 2013 στην Αμφιάλη, ο αντιφασίστας Παύλος Φύσσας δέχεται επίθεση από τάγμα εφόδου της Χρυσής Αυγής και πέφτει νεκρός από το μαχαίρι του Γιώργου Ρουπακιά.
Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΝ ΦΑΣΙΣΜΟ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ επειδή κάποιοι του προσφέρουν περιόδους ειρήνης
Τις επιθέσεις των φ
ασιστών τις έχουμε ζήσει στο πετσί μας, στους δρόμους των γειτονιών μας. Δεν ξεχνάμε τα Παλιά Σφαγεία, όπου τον Αύγουστο του ΄44 Γερμανοί Ναζί εκτέλεσαν μαζικά ΕΑΜίτες και ΕΠΟΝίτες. Δεν ξεχνάμε την δολοφονική επίθεση 15-20 χρυσαυγιτών -με τα ναζιστικά μαχαίρια των Β.Σιατούνη και Θ.Στράτου- στο αναρχικό-αντιεξουσιαστικό στέκι Αντίπνοια στα Κάτω Πετράλωνα τον Ιούνιο του ’08. Τη βάρβαρη επίθεση με βιτριόλι στην αγωνιζόμενη μετανάστρια εργάτρια Κούνεβα το Δεκέμβρη του ’08 στην Τρώων από φασιστομπράβους του εργολάβου καθαριότητας Οικονομάκη. Τη δολοφονία του μετανάστη-εργάτη Σαχτζάτ Λουκμάν στη Τριών Ιεραρχών από τους φασίστες Λιακόπουλο και Στεργιόπουλο τον Γενάρη του 2013.
Αυτές οι επιθέσεις όπως και άλλες εκατοντάδες σε αγωνιζόμενους, τα πογκρόμ κατά μεταναστών/ριών αποτελούν κομμάτι της συνολικής επίθεσης των από τα πάνω ενάντια στην κοινωνία. Γι’ αυτό δε ξεχνάμε τα πογκρόμ και τις επιθέσεις σε καταλήψεις από φασίστες την άνοιξη του 2011 στο κέντρο της Αθήνας, τη δολοφονική επίθεση κατά των Αιγυπτίων μεταναστών στην ιχθυόσκαλα Κερατσινίου τον Ιουνίου του 2012, τους πυροβολισμούς κατά των 42 μεταναστών-εργατών από το Μπαγκλαντές από τα τσιράκια του ιδιοκτήτη της φυτείας φραουλών Βαγγελάτου στην Μανωλάδα τον Απρίλιο του 2013, επειδή διεκδίκησαν τα δεδουλευμένα τους, την επίθεση σε αφισοκολλητές του ΠΑΜΕ στο Πέραμα, λίγες μέρες πριν τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα, το Σεπτέμβριο του 2013.
Ο φασίστας Ρουπακιάς, μέλος της ναζιστικής οργάνωσης Χρυσή Αυγή, δολοφόνος του Παύλου Φύσσα έχει εγκατασταθεί και μένει φρουρούμενος από μπάτσους στο Ταύρο, Θράκης 4.
ΣΤΙΣ ΓΕΙΤΟΝΙΕΣ ΜΑΣ ΔΕΝ ΧΩΡΑΝΕ ΦΑΣΙΣΤΕΣ
Το κράτος μετά τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα προκειμένου να αναχαιτίσει την αναπτυσσόμενη κοινωνική οργή πήρε την απόφαση να φορέσει το “αντι”φασιστικό του προσωπείο, δήθεν ποινικοποιώντας τη νεοναζιστική δράση της Χρυσής Αυγής και διώκοντάς την θεσμικά. Δεν τρέφουμε όμως καμία αυταπάτη ότι ο φασισμός θα αντιμετωπιστεί από την αστική δικαιοσύνη αλλά ούτε και από τη δήθεν αριστερή κυβέρνηση. Κράτος και παρακράτος αλληλοσυμπληρώνονται γιατί ο στόχος είναι κοινός: να τρομοκρατήσουν και να καθυποτάξουν τον κόσμο του αγώνα και ολόκληρη την κοινωνία.
Τα προηγούμενα χρόνια οι φασίστες (με κύριο εκπρόσωπο τους την Χ.Α.) πριμοδοτήθηκαν από τους κυρίαρχους (τα ΜΜΕ, το οικονομικό και πολιτικό κατεστημένο), μέχρι το σημείο να αποτελέσουν κοινοβουλευτική δύναμη. Οι ενδοεξουσιαστικές διαμάχες όμως, σε συνδυασμό με τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα και την ανάπτυξη του αντιφασιστικού κινήματος οδήγησαν στο τράβηγμα των «λουριών» τους από το καθεστώς. Παρόλα αυτά οι φασίστες αποτελούσαν διαχρονικά την εμπροσθοφυλακή των καπιταλιστών ενάντια σε όσους αγωνίζονται και συνολικά ενάντια στην κοινωνία προκειμένου να υλοποιήσουν τους θανατηφόρους σχεδιασμούς τους. Είναι το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα που γεννά και τρέφει τον φασισμό. Τα διάφορα φασιστοειδή μπορεί τη μια στιγμή να απολαμβάνουν την αστυνομική και δικαστική ασυλία και την άλλη να πετιούνται σαν αναλώσιμα πιόνια στον Καιάδα, ανάλογα με τα συμφέροντα των κυρίαρχων και την πίεση που ασκούν οι καταπιεσμένοι με τη δράση τους.
Μέσα σε μία συνθήκη που ορίζει το 3ο μνημόνιο και η επίταση της εκμετάλλευσης και της καταπίεσης, οι από τα πάνω χρησιμοποιώντας το «διαίρει και βασίλευε», καταδεικνύουν τον «διπλανό» μας ως υπαίτιο για τα δεινά μας και μας υποδεικνύουν ως μοναδική διέξοδο τον κοινωνικό κανιβαλισμό. Οι φασίστες μετά από μία περίοδο παροπλισμού ξαναεμφανίζονται επιδιώκοντας να συνεχίσουν τον παρακρατικό τους ρόλο. Το πιο πρόσφατο παράδειγμα της σχέσης κράτους και φασιστών αποτελεί η εμπρηστική επίθεση από φασίστες στην κατάληψη προσφύγων και μεταναστών Νοταρά 26 στις 24 Αυγούστου, που από τύχη δεν είχε νεκρούς, που ήρθε ως συνέχεια της κατασταλτικής επιχείρησης που ξεδίπλωσε το κράτος στις 27 Ιουλίου, με την εκκένωση τριών κατειλημμένων κτιρίων στη Θεσσαλονίκη (Ορφανοτροφείο, Hurriya και Μανδαλίδειο) και τη σύλληψη δεκάδων αλληλέγγυων.
Κάθε επίθεση ενάντια σε εργαζόμενο ή άνεργο, ντόπιο ή μετανάστη, σε κάθε έναν που μοχθεί για να ζήσει είναι επίθεση ενάντια σε όλους μας. Και είναι αδύνατο να κερδίσουμε τη ζωή μας αν δεν σχεδιάσουμε από κοινού την απάντησή μας: Η οργάνωση και η συμμετοχή μας σε αντιφασιστικές διαδηλώσεις/μοτοπορείες, η έμπρακτη αλληλεγγύη απέναντι σε κάθε πιθανό στόχο τους αλλά και η οργάνωση ομάδων αυτοάμυνας, είναι το πιο άμεσο καθήκον. Κι είναι υπόθεση όλων μας. Κανένας φασίστας να μην τολμάει να πλησιάσει τις γειτονιές μας και πουθενά!
Με κοινή δράση των από κάτω, να συντρίψουμε τους φασίστες, το ρατσιστικό μίσος και τις φασιστικές αντιλήψεις. Ξέρουμε πως οι αντιστάσεις μας ενάντια στην επίθεση στη ζωή μας, θα αντιμετωπίζονται με όξυνση της κρατικής καταστολής και όπου αυτή δεν φτάνει με τα μαχαίρια των φασιστών. Δεν θα μας μετατρέψουν σε κανίβαλους. Θέλουμε να παλέψουμε συλλογικά και από κοινού, ενάντια στον φασισμό, στο κράτος, στο κεφάλαιο. Αυτή η πάλη δεν μπορεί παρά να είναι ταξική, αντιθεσμική, ανατρεπτική. Δεν μπορεί παρά να διεξάγεται στους χώρους δουλειάς, στα σχολεία, στις σχολές, στις γειτονιές, στους δρόμους.
Χτίζουμε κοινότητες αγώνα, ενάντια σε κάθε διαχωρισμό έμφυλο, θρησκευτικό, φυλετικό, εθνικό. Παλεύουμε από κοινού ντόπιοι και μετανάστες ενάντια στο φασισμό και στον καπιταλισμό που τον γεννά και τον θρέφει, ενάντια στην καταπίεση και την εκμετάλλευση, για ένα κόσμο ισότητας, αλληλεγγύης και ελευθερίας
