Εκδήλωση μνήμης για τα τέσσερα χρόνια από το θάνατο του συναγωνιστή, φίλου, συντρόφου, γείτονα Γιάννη Γιαννατσή.
Παρασκευή 6 Σεπτέμβρη, 8μμ, στην κατάληψη πρώην ΠΙΚΠΑ, Τιμοδήμου και Αντωνιάδου, Άνω Πετράλωνα.
Στις περιοχές των Πετραλώνων, του Θησείου και του Κουκακίου από τον Νοέμβρη του 2002 ξεκινήσαμε, με αφορμή τον αγώνα ενάντια στην περίφραξη του λόφου Φιλοπάππου, ένα συλλογικό και αυτοοργανωμένο ταξίδι κόντρα σε όσους επιβουλεύονταν και ορίζανε τις ζωές μας και την τύχη των γειτονιών μας. Σε αυτό το ταξίδι συναντηθήκαμε άνθρωποι τόσο διαφορετικοί, αλλά ταυτόχρονα με τόσο κοινές επιθυμίες και οράματα. Επιλέξαμε να δράσουμε συλλογικά και μέσα από λαϊκές συνελεύσεις να σταθούμε ο ένας δίπλα στον άλλο και να πάρουμε την τύχη των ζωών μας στα χέρια μας. Σε αυτό το ταξίδι ο Γιάννης Γιαννατσής, που μας άφησε ξαφνικά και πρόωρα την 1η Σεπτέμβρη του 2015, υπήρξε ένας από εμάς. Ένας άνθρωπος που μέχρι την τελευταία του πνοή είχε να προτείνει και πάλευε να υλοποιήσει τόσα πολλά και τόσο όμορφα πράγματα, που θα μπορούσαν να κάνουν καλύτερη και πιο ανθρώπινη την ζωή μας απεξαρτημένη από τα καταστροφικά γρανάζια του συστήματος. Ο Γιάννης συνεχίζει να είναι δίπλα μας όσο συνεχίζουμε τον αγώνα, όσο στις γειτονιές μας θα συναντιόμαστε, θα συζητάμε και θα δρούμε.
Ο Γιάννης θα ζει για πάντα στη μνήμη μας να οργώνει ακούραστα τους δρόμους των Πετραλώνων, να συζητάει στην πλατεία Μερκούρη, να μιλάει στη λαϊκή συνέλευση, να στέκεται πάνω στα πεσμένα κάγκελα στου Φιλοπάππου˙ να βάφει τις κάμερες παρακολούθησης, να τσουγκρίζει μαζί μας ένα ποτήρι κρασί, να στέκεται στην Κορεάτικη Αγορά, να είναι δίπλα στις εργάτριες της palco ενάντια στο κλείσιμο του εργοστασίου˙ να δίνει μάχες με φασίστες-παρακρατικούς με κίνδυνο να χάσει τη ζωή του, να συζητάει στην Παρέμβαση Κατοίκων Πετραλώνων, Θησείου, Κουκακίου, να παλεύει ενάντια στην εγκατάσταση κεραιών κινητής τηλεφωνίας˙ να γελάει και να τσακώνεται, να συμμετέχει στην αυτοοργανωμένη δομή του Κοινωνικού χώρου για την Υγεία, να περνάει ατέλειωτες ώρες στον Συλλογικό Χώρο για την Τροφή ανάμεσα σε κατσαρόλες και πολιτικές συζητήσεις, να συμμετέχει στις μεγάλες κινητοποιήσεις του 2010-2011 κατά των μνημονιακών πολιτικών τόσο στους δρόμους και τις πλατείες της γειτονίας μας όσο και στο κέντρο της Αθήνας˙ να κάθεται στην αυλή του κατειλημμένου ΠΙΚΠΑ, πάντοτε μ’ ένα χαμόγελο που ακόμα και στις πιο δύσκολες στιγμές μας άλλαζε την διάθεση και μας έδινε δύναμη να συνεχίσουμε.
Τι θα μπορούσε άραγε να πρωτοθυμηθεί κανείς όλα αυτά τα χρόνια. Ό,τι κι αν έκανε σε ό,τι κι αν συμμετείχε ήταν παθιασμένος. Ένας ιδεολόγος αγωνιστής που δεν εγκατέλειπε ποτέ τον αγώνα, πιστός στις αξίες της αυτοοργάνωσης, της αλληλεγγύης, της συντροφικότητας. Έλεγε συχνά «μπορούμε και πρέπει να πάρουμε τις ζωές μας στα χέρια μας». Ότι κι αν έκανε το έκανε πραγματικά με την καρδιά του και δινόταν ψυχή και σώματι.
Σε έναν συλλογικό και αυτοοργανωμένο αγώνα, όπως αυτός που δίνουμε από το 2002 στα Πετράλωνα, το Θησείο και το Κουκάκι ένας άνθρωπος σαν τον συναγωνιστή, φίλο, σύντροφο, γείτονα Γιάννη Γιαννατσή θα μας λείπει και η απουσία του θα μας γεμίζει θλίψη. Ταυτόχρονα θα μας συντροφεύει η ανάμνηση του και το πάθος, το πείσμα, η το ενδιαφέρον για τον διπλανό του, η ανθρωπιά του και η αγωνιστικότητα που τον διακατείχε σε κάθε βήμα του πάνω σε αυτό τον κόσμο, δείχνοντάς μας το δρόμο για έναν κόσμο χωρίς εκμετάλλευση και καταπίεση ανθρώπου από άνθρωπο, για ένα κόσμο ισότητας, αλληλεγγύης, δικαιοσύνης και ελευθερίας.
Ο Γιάννης θα ζει για πάντα στη μνήμη και την καρδιά μας.
Ανοιχτή Συνέλευση Κατοίκων Πετραλώνων-Θησείου-Κουκακίου
κάθε Κυριακή 6μμ συνέλευση στην κατάληψη πρώην ΠΙΚΠΑ, Τιμοδήμου και Αντωνιάδου, Άνω Πετράλωνα, askpthk.espivblogs.net
