ΟΙ ΖΑΠΑΤΙΣΤΑΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟΙ!
Το δόγμα της «ανάπτυξης» οπλίζεται ενάντια στους Ζαπατίστας και τους ιθαγενείς λαούς
Εικοσιπέντε χρόνια πριν οι αόρατοι του Μεξικού διεκδίκησαν πρόσωπο, οι άνθρωποι χωρίς φωνή μίλησαν δυνατά για να ακουστούν. Την πρώτη Γενάρη του 1994 οι ιθαγενείς λαοί της πολιτείας Τσιάπας εξεγέρθηκαν, κηρύσσοντας τον πόλεμο ενάντια στην κυβέρνηση του Μεξικού και καταλαμβάνοντας τις έδρες των πέντε δήμων, Las Margaritas, San Cristobal de las Casas,Ocosingo, Altamirano, Oxchul. Εικοσιπέντε χρόνια τώρα χτίζουν την αυτονομία στις κοινότητες τους: με συλλογικές εργασίες, με κατάρτιση λειτουργών υγείας και εκπαίδευσης, με αυτόνομους θεσμούς δικαιοσύνης, με τη δημιουργία των αυτόνομων δήμων και των συμβουλίων καλής διακυβέρνησης. Παρ’ όλες τις ιδεολογικές, πολιτικές, οικονομικές, στρατιωτικές και παραστρατιωτικές επιθέσεις εξακολουθούν να εξελίσσουν την αυτονομία για την ζωή των λαών τους. Δεν είναι εύκολο, αλλά 25 χρόνια τώρα συγκρούονται με τους παραστρατιωτικούς, τους χιλιάδες στρατιώτες που προστατεύουν τον καπιταλισμό, τους ξεπουλημένους σε όλα τα πολιτικά κόμματα ηγετίσκους.
Σε αυτά τα απελευθερωμένα εδάφη ανθίζει ένα κίνημα χειραφέτησης που αντιστέκεται και εξεγείρεται ακούραστα ενάντια στο καπιταλιστικό σύστημα, το κράτος και κάθε μορφής εξουσία και κυριαρχία και οικοδομεί την αυτονομία του μακριά από λογικές ηγεμονισμού, ομοιογένειας και πρωτοπορίας.
Στην ουτοπία/πραγματικότητα της ζαπατιστικής αυτονομίας η απόσταση μεταξύ θεωρίας και πράξης εκμηδενίζεται. Η πορεία χαράσσεται από το ίδιο το υποκείμενο, το «εμείς» των ζαπατιστικών κοινοτήτων, στις συνελεύσεις που αποτελούν όχι μόνο χώρο λήψης αποφάσεων αλλά και συγκρότησης συνειδήσεων, πολιτικοποίησης και διάχυσης της γνώσης, με βάση τις δικές τους πραγματικότητες. Το «διοικούμε υπακούοντας» των ζαπατίστας, βρίσκει την έκφρασή του στις 7 αρχές που διέπουν τα συμβούλια των αυτόνομων κοινοτήτων και δήμων και τα συμβούλια καλής διακυβέρνησης των περιφερειών: υπακούμε και δεν κυβερνούμε, εκπροσωπούμε και δεν υποκαθιστούμε, δημιουργούμε και δεν καταστρέφουμε, υπηρετούμε και δεν υπηρετούμαστε, διατηρούμε την ενότητα δημιουργικά, κατεβαίνουμε και δεν ανεβαίνουμε, προτείνουμε και δεν επιβάλλουμε. Το «διοικούμε υπακούοντας» αποτελεί την καρδιά της ζαπατιστικής εξέγερσης και αντίστασης, τον πυρήνα της οργανωτικής της δομής, και στοχεύει στην εξάλειψη των σχέσεων εξουσίας και των διακρίσεων μέσα από την ισότιμη συμμετοχή όλων στην άσκηση της πολιτικής. Όλων. Και βέβαια των γυναικών. Ο αγώνας ενάντια στον καπιταλισμό είναι και αγώνας ενάντια στην πατριαρχία. Οι γυναίκες ζαπατίστας με την ακούραστη, αδιάκοπη και επίπονη πάλη τους ενάντια στην τριπλή καταπίεση -ταξική, φυλετική και έμφυλη-, αναδεικνύονται σε βασικό πυλώνα της ζαπατιστικής αντίστασης και εξέγερσης.
Το «εμείς» των ζαπατίστας δεν γνωρίζει σύνορα, γεωγραφικές αποστάσεις και τείχη. Από τις πρώτες μέρες της ένοπλης εξέγερσης επέλεξε να ακούσει και να συμπορευθεί με τους από κάτω και τις από κάτω, με τις διαφορετικές, τους αόρατους και τις αόρατες, τους αναλώσιμους για το σύστημα που αγωνίζονται σε κάθε γωνιά του πλανήτη. Με όσες και όσους απαλλαγμένοι από λογικές ομοιογένειας, ανάθεσης, διαμεσολάβησης και πρωτοπορίας, ανοίγουν ρωγμές στο τείχος του καπιταλισμού, χωρίς να αναζητούν κάποιο κόμμα, αρχηγό, ηγεσία ή σωτήρα να τους καθοδηγήσει.
Ένας νέος πόλεμος κατάκτησης εκτυλίσσεται στα εδάφη των Ζαπατίστας και των ιθαγενών λαών
Την 1η Δεκέμβρη του 2018 ανέλαβε καθήκοντα η νέα αριστερή κυβέρνηση του Αndrés Manuel López Obrador. Μέσα σε μόλις τρεις μήνες έχει αναδειχθεί στον πλέον ιδανικό διαχειριστή για το σύστημα: υπηρετεί έντιμα και πιστά -και με τις μικρότερες απώλειες και πολιτικό κόστος- το αφεντικό και τα συμφέροντά του, αμβλύνοντας την κοινωνική δυσαρέσκεια που έχει δημιουργηθεί από τις 350.000 δολοφονίες και εξαφανίσεις, τους βιασμούς, τις απαγωγές, τις γυναικοκτονίες και τη βία εναντίον των γυναικών, των ομοφυλοφίλων, των τρανς, των διαφορετικών, των μεταναστών, των αναλώσιμων και το νάρκο-πόλεμο των καρτέλ.
Ο νέος αυτός επιστάτης-διαχειριστής, απειλεί την ίδια την ύπαρξη της ζαπατιστικής αυτονομίας και των ιθαγενών λαών με την επιβολή αναπτυξιακών μέγα-προγραμμάτων όπως το « Τρένο Μάγια», ο βιομηχανικός διάδρομος Corredor Transístmico (που προϋποθέτει την ένωση Ατλαντικού – Ειρηνικού μέσω ενός μεγάλου αυτοκινητόδρομου) και το PROARBOL (σχέδιο δενδροφύτευσης εκατομμυρίων εκταρίων της ζούγκλας Λακαντόνα με χωροκατακτητικά και εμπορεύσιμα δέντρα). Πρόκειται για προγράμματα που σημαίνουν αρπαγή της γης των ιθαγενών και ζαπατίστικων λαών, λεηλασία της με σκοπό το κέρδος, καταστροφή των δομών αυτονομίας, επιστροφή στην προηγούμενη «τάξη πραγμάτων» και θάνατο.
Αυτή η άγρια επέλαση της καπιταλιστικής Λερναίας Ύδρας -στην πρώτη φάση της- ενδύεται τον μανδύα της προόδου και της καταπολέμησης της φτώχειας. Χρησιμοποιεί «δημοκρατικά» μέσα όπως οι διαβουλεύσεις και τα δημοψηφίσματα σε μια απόπειρα χειραγώγησης του λαού, επιδιώκοντας στην ουσία, μέσω της ψήφου του, να νομιμοποιήσει τους σχεδιασμούς της. Πρέπει λοιπόν να εξοντωθούν τα εμπόδια στο δρόμο της, να εξοντωθούν εκείνοι που τολμούν να αψηφούν την κυριαρχία της: οι ζαπατιστικοί και ιθαγενείς λαοί που προσπαθούν ακούραστα να οργανώσουν τις αντιστάσεις και εξεγέρσεις του Μεξικού και του κόσμου. Με καμπάνιες, με «πρόθυμα» ΜΜΕ, με τη χρήση μέσων κοινωνικής δικτύωσης η κυβέρνηση έχει επιδοθεί σε μια εκστρατεία κατασυκοφάντησης, απαξίωσης, πολιτικής και ηθικής απομόνωσης του αγώνα και των οργάνων των Ζαπατίστας. Φυσικά δεν λείπουν οι «παραδοσιακές» και δοκιμασμένες μέθοδοι που περιλαμβάνουν από επιθέσεις παραστρατιωτικών ομάδων μέχρι ευθείες απειλές χρήσης των στρατιωτικών δυνάμεων και της εθνοφυλακής σε συνθήκες τεχνητής έντασης οι οποίες, ως γνωστόν, καθιστούν «αναγκαία» την παρέμβαση του κράτους.
Η απάντηση του EZLN δια στόματος του εκπροσώπου του, του Εξεγερμένου Υποδιοικητή Moisés, είναι ξεκάθαρη και ανυποχώρητη: «Δεν θα παραδοθούμε». Απευθυνόμενος –κατά τον εορτασμό της 25ης επετείου από την έναρξη του πολέμου ενάντια στη λήθη- στις χιλιάδες εξεγερμένες και εξεγερμένους πολιτοφύλακες, στις ζαπατιστικές βάσεις στήριξης, στις ζαπατιστικές αρχές και στους διοικητές και στις διοικήτριες προειδοποίησε τον νέο διαχειριστή του «τσιφλικιού» και το κόμμα του: «Μόνοι θα υπερασπιστούμε ό, τι έχουμε χτίσει, ακόμα κι αν χρειαστεί να πολεμήσουμε». Οι Ζαπατίστας επαναλαμβάνουν: «Όσο κι αν προσπαθήσουν να μας ταπεινώσουν με τις κατασταλτικές τους δυνάμεις, όπως την εθνοφυλακή, δεν θα πάψουμε να υπερασπιζόμαστε τη μάνα γη, γιατί σε αυτή γεννηθήκαμε, σε αυτή ζούμε και εκεί θα πεθάνουμε. Και να ξέρουν ότι σε αυτά τα εδάφη των εξεγερμένων αντρών και γυναικών δεν παραδινόμαστε, δεν ξεπουλιόμαστε, δεν υποτασσόμαστε και, κυρίως, δεν προδίδουμε το αίμα, τη ζωή και τον θάνατο των συντρόφων που έπεσαν στον αγώνα». (Παράνομη Επαναστατική Ιθαγενική Επιτροπή, 1 Γενάρη 2019).
Και εμείς;
Στην κρίσιμη αυτήν καμπή πρέπει να ακουστεί και η δική μας φωνή. Η φωνή ποιων; Η φωνή ανθρώπων που, χρόνια τώρα μέσα από συλλογικότητες αλληλεγγύης, στεκόμαστε έμπρακτα στο πλευρό των μακρινών μας αδερφιών, εκεί στο αχανές Μεξικό, στηρίζοντας ανιδιοτελώς τη ζαπατιστική αυτονομία σε τομείς όπως η υγεία η εκπαίδευση, η ενέργεια κ.α., διαδίδοντας το λόγο τους και συμμετέχοντας στις διεθνείς συναντήσεις που οργάνωναν. Αλλά και μέσα από τις δικές μας καθημερινές μάχες στο εδώ κοινωνικό και πολιτικό πεδίο, γιατί γνωρίζουμε καλά εκείνο που οι ίδιοι ζήτησαν: ο αγώνας για γη και ελευθερία είναι κοινός, και η πιο αποτελεσματική αλληλεγγύη είναι η διάχυση των αντιστάσεων σε όποιο μέρος της γης πατάνε τα πόδια των αντιστεκόμενων αξιοπρεπών ανθρώπων. Εκείνων που ως συνοδοιπόροι σε αυτό το «εμείς» των ζαπατίστας μοιραζόμαστε τη δέσμευση και τον προορισμό χτίζοντας σχέσεις εμπιστοσύνης και συντροφικότητας. Εκείνων που βρήκαμε και βρίσκουμε ελπίδα και έμπνευση στα βουνά του νοτιοανατολικού Μεξικού.
Το οργανωτικό σχήμα που επιλέξαμε είναι αυτό της δικτύωσης προσώπων με διαφορετικές ίσως πολιτικές αφετηρίες και διαδρομές αλλά με παρουσία στους κοινωνικούς και πολιτικούς αγώνες του καιρού μας (για κάποιες από μας στο πλαίσιο συλλογικοτήτων αυτοοργανωμένων, έξω από κόμματα και θεσμούς). Θέλουμε να μείνουμε μακριά από ιδεολογικές καθαρότητες, θεωρητικούς μαξιμαλισμούς, ατελέσφορους τακτικισμούς, απόπειρες ομογενοποίησης, παντός είδους ιεραρχίες . Με σεβασμό στη διαφορετικότητα επιλέγουμε οριζόντιες και αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες συζήτησης και λήψης αποφάσεων. Μας ενώνει η επιθυμία να σταθούμε στο πλευρό των συντρόφων μας Ζαπατίστας και των ιθαγενών λαών που αντιστέκονται ενάντια στα σχέδια του θανάτου, της λεηλασίας και της καταστροφής. Μας ενώνει η θέληση να είμαστε αποτελεσματικές στη διάχυση του λόγου και του αγώνα τους μέσα στην ελληνική κοινωνία αναδεικνύοντας ταυτόχρονα –όσο επιτρέπουν οι δυνάμεις μας– το γεγονός ότι η επίθεση του καπιταλισμού στη φύση και στην ανθρωπινότητα δεν έχει σύνορα: από τις Σκουριές και τη Λευκίμμη, ως τη Νότια και Βόρεια Αμερική, από την Ήπειρο και το Ιόνιο ως την Ευρώπη και την Ασία από τις Κυκλάδες και την Κρήτη ως την Ασία, τα κουρδικά εδάφη και το Μεξικό οι συλλογικοί αγώνες μάς συνδέουν μηδενίζοντας την απόσταση που μας χωρίζει από τους εξεγερμένους και τις εξεγερμένες της Τσιάπας.
Και τους δηλώνουμε πως ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟΙ, ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΕΣ, όπως κι εμείς δεν θέλουμε να συρρικνωθούμε στο τέλμα της απομόνωσης και της μοναχικής πορείας. Ο αγώνας τους είναι και δικός μας. Δεν θα αφήσουμε τη δυσωδία του πολέμου και του θανάτου να πνίξει τα απελευθερωμένα εδάφη στην Τσιάπας, δεν θα επιτρέψουμε να φιμωθεί η αλήθεια της εξέγερσης, δεν θα επιτρέψουμε σε κανένα διαχειριστή, αριστερό, δεξιό, κεντρώο, να επιτεθεί στη ζαπατιστική αυτονομία, ένα παράδειγμα αγώνα, συνέπειας, αντίστασης και εξέγερσης που ενώνει τους τοπικούς αγώνες σε παγκόσμιους και διαχέει τους διεθνείς αγώνες στους τοπικούς. Είμαστε τα ρυάκια που χύνονται στο μεγάλο ποτάμι της ιστορίας των από κάτω και θα κάνουμε ό, τι περνάει από το χέρι μας για να μη στερέψουν οι πηγές…
Τετάρτη 10 Απρίλη, 18.00 στα Προπύλαια και Πορεία στη μεξικάνικη πρεσβεία
ΣΠΙΘΑ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ στον αγώνα των Ζαπατίστας και των ιθαγενών λαών
