Οι καταλήψεις και οι κοινωνικοί χώροι αποτελούν εστίες αγώνα και εφαλτήρια για να πάρουμε τη ζωή μας στα χέρια μας
Στις 15 Νοεμβρίου 2017 δικάζονται μετά από αναβολή, στα δικαστήρια της Ευελπίδων, οι 92 αγωνιστές-στριες που πήραν μέρος στην ανακατάληψη της Villa Amalias. Το κτήριο υπήρξε για 23 χρόνια κατειλημμένο μέχρι της 20 Δεκεμβρίου του 2012 όταν αστυνομικές δυνάμεις το εκκένωσαν, συλλαμβάνοντας όσους βρίσκονταν μέσα την ώρα της εισβολής. Τα ξημερώματα της Τετάρτης 9 Ιανουαρίου του 2013 επιχειρήθηκε και ανακαταλήφθηκε το κτήριο της Villa Amalias (Αχαρνών κ Χέυδεν). Οι αστυνομικές δυνάμεις που είχαν στρατοπεδεύσει γύρω από το χώρο της Villa Amalias δεν κατάφεραν να εμποδίσουν την ανακατάληψη και μόνο μετά από τρείς ώρες και με την επιστράτευση εκατοντάδων μπάτσων όλων των ειδών κατάφεραν να μπουν στο κτήριο και να συλλάβουν τους 93 αγωνιστές-στριες. Οι συλληφθέντες κρατήθηκαν για 4 μέρες στη ΓΑΔΑ και αφέθηκαν αφότου τους απαγγέλθηκαν κατηγορίες και τους επιβλήθηκαν περιοριστικοί όροι (αναγκαστική παρουσία στο αστυνομικό τμήμα της γειτονιάς τους και απαγόρευση εξόδου από τη χώρα μέχρι τη δίκη) με βάση τον περιβόητο κουκουλονόμο.
Ένας νόμος που ενώ σήμερα έχει καταργηθεί συνεχίζει να υφίσταται στην πράξη θέτοντας σε ομηρία (εξαιτίας των περιοριστικών όρων) πολλούς αγωνιστές-στριες. Τον Μάρτη-Απρίλη 2015, μετά από 7 εβδομάδες απεργίας πείνας των πολιτικών κρατούμενων ένα από εκείνα που κερδήθηκαν ήταν η κατάργηση του κουκουλονόμου. Κατά τη διάρκεια του αγώνα αυτού αναπτύχθηκε ένα πολύμορφο κίνημα συνολικά ενάντια στην προσπάθεια κατασταλτικής θωράκισης του κράτους. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο αγωνιστές-στριες που διώκονταν με βάση τις επιβαρυντικές διατάξεις του κουκουλονόμου (ανάμεσα τους και πολλοί από τους 93 συλληφθέντες της ανακατάληψης της Villa Amalias), σταμάτησαν να δίνουν το «παρών» στα α.τ., εκφράζοντας με αυτόν τον τρόπο την εναντίωση τους στον κουκουλονόμο και αμφισβητώντας έμπρακτα το καθεστώς ομηρίας που τους είχε επιβληθεί. Στις 16 Ιουνίου του 2016 οι 92 κατηγορούμενοι, για την ανακατάληψη της Villa Amalias, παρουσιάστηκαν στο δικαστήριο και απαίτησαν να ανακληθούν οι περιοριστικοί όροι, κάτι που έγινε εξαιτίας της δυναμικής στάσης των 92, παρόλο που το δικαστήριο αναβλήθηκε για τις 28 Μαρτίου του 2017.
Η ανακατάληψη της Villa Amalias αποτέλεσε μια κίνηση ενάντια στις κατασταλτικές επιχειρήσεις που είχε εξαπολύσει το κράτος και το παρακράτος εναντίον του κόσμου του αγώνα, επιχειρώντας με αυτό τον τρόπο να σπάσει το κλίμα φόβου που επιχειρούσαν να επιβάλλουν σε ολόκληρη την κοινωνία. Από την πρώτη στιγμή της σύλληψης των 93 ξέσπασε ένα κύμα αλληλεγγύης σε όλο τον ελλαδικό χώρο με αποκορύφωμα την πορεία του Σαββάτου στις 12 Γενάρη στην οποία συμμετείχε κόσμος που ξεπέρναγε τις 10000 χιλιάδες και πορεύτηκε δυναμικά μέχρι τα δικαστήρια της Ευελπιδων.
Σε έναν κόσμο που επικρατεί το χρήμα και ο ανταγωνισμός και η οποιαδήποτε ανθρώπινη αξία και ανάγκη βάλλεται από παντού, οι καταλήψεις μας λένε ότι μπορούμε και αλλιώς αρκεί να το θέλουμε. Ενώ το κράτος και το κεφάλαιο προτάσσει τον ατομισμό επιβάλλοντας την οικονομική εξαθλίωση, την απαξίωση και τον κοινωνικό αποκλεισμό, οι καταλήψεις προτάσσουν την αλληλεγγύη, την συντροφικότητα, την ελευθερία και τον αγώνα.
Οι καταλήψεις ήταν πάντα στο στόχαστρο της κρατικής καταστολής, των παρακρατικών επιθέσεων και της συκοφάντησης των ΜΜΕ. Τα δύο τελευταία χρόνια οι καταλήψεις έχουν βρεθεί στο στόχαστρο πολλές φορές: στις 27/7/2016 κρατική επιχείρηση εκκένωσης των καταλήψεων στέγης προσφύγων και μεταναστών στην Θεσσαλονίκη (Ορφανοτροφείο, Λεωφόρου Νίκης & Καρόλου Ντηλ και κοινότητα Hurriya), για την προστασία της περιουσίας της Εκκλησίας και του Δήμου και τα ξημερώματα της 24ης Αυγούστου 2016 εμπρηστική επίθεση στην Κατάληψη Στέγης Προσφύγων και Μεταναστριών/-στών Νοταρά 26. Την Πέμπτη 29/9/2016 το αυτοδιαχειριζόμενο στέκι Περιστερίου έγινε στόχος εμπρηστικής επίθεσης με γκαζάκια όπως και η κατάληψη Λέλας Καραγιάννη στις 23 Οκτωβρίου 2016. Στις 31 Οκτωβρίου 2016 κατά την διάρκεια της δίκης της Χ.Α. πραγματοποιήθηκε συντονισμένη επίθεση κράτους (ΜΑΤ)-παρακράτους (φασίστες) με δακρυγόνα, πέτρες και κρότου λάμψης ενάντια στην κατειλημμένη γειτονιά των προσφυγικών. Στις 27 Φεβρουαρίου 2017 μισθοφόροι του μεγαλοεπιχειρηματία Μελισσανίδη επιτέθηκαν στην κατάληψη Στρούγκα στη Νέα Φιλαδέλφεια επειδή η κατάληψη στέκεται εμπόδιο στα επιχειρηματικά σχέδιά του, που θέλουν την καταστροφή του άλσους. Τέλος στις 13 Μαρτίου 2017 εξαπολύθηκε νέα κατασταλτική επιχείρηση εναντίον της κατάληψης Villa Ζωγράφου, της κατάληψης στέγης μεταναστών-στριών Δρακοπούλειο και του Αυτοδιαχειριζόμενου Στεκιού Αγρινίου.
Οι καταλήψεις και τα πολιτικά στέκια αποτέλεσαν, αποτελούν και θα συνεχίσουν να αποτελούν εστίες αγώνα και αναχώματα στο σύγχρονο ολοκληρωτισμό που επιδιώκουν να επιβάλλουν το κράτος και το κεφάλαιο. Ενώ ταυτόχρονα προεικονίζουν τον κόσμο για τον οποίο αγωνιζόμαστε. Ένα κόσμο ισότητας, αλληλεγγύης, δικαιοσύνης και ελευθερίας. Μέσα λοιπόν σε μια συνθήκη που η εξαθλίωση, η φτώχεια, η καταπίεση και ο κοινωνικός αποκλεισμός οξύνονται, η συλλογικοποίηση, η αυτοοργάνωση και ο αγώνας αποτελούν την μοναδική διέξοδο για όλους τους εκμεταλλευόμενους και καταπιεσμένους.
Αλληλεγγύη στις καταλήψεις και στους κοινωνικούς χώρους.
Αλληλεγγύη στους 92 κατηγορούμενους-ες για την ανακατάληψη της Villa Amalias που δικάζονται την Τετάρτη 15 Νοεμβρίου 2017, 9πμ, στα δικαστήρια της Ευελπίδων στο κτήριο 8.
Ανοιχτή Συνέλευση Κατοίκων Πετραλώνων-Θησείου-Κουκακίου
κάθε Κυριακή 6μμ συνέλευση στην κατάληψη πρώην ΠΙΚΠΑ, Τιμοδήμου και Αντωνιάδου, Άνω Πετράλωνα – askpthk.espivblogs.net
