ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ: Πέμπτη 13/7, 18:00, Χαυτεία (Σταδίου και Αιόλου)
ΑΠΕΡΓΙΑΚΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ–ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ ΣΤΟ ΕΜΠΟΡΙΟ: Κυριακή 16/7, 10:00, Ερμού (Σύνταγμα)
Τις χρονιές που πέρασαν είδαμε να εντείνεται ακόμα περισσότερο η επίθεση των κυρίαρχων στους εκμεταλλευόμενους αυτού του κόσμου και με τη ψήφιση του 4ου Μνημονίου η επίθεση αυτή θα γίνει ακόμα εντονότερη. Νέα μέτρα θα παρθούν τα οποία δεν καταργούν απλώς τα κεκτημένα αγώνων του παρελθόντος αλλά επιχειρούν να συνθλίψουν το παρόν και το μέλλον μας: περικοπές στις δαπάνες υγείας και εκπαίδευσης, ανύπαρκτα επιδόματα ανεργίας, αύξηση της άμεσης και έμμεσης φορολόγησης, μειώσεις μισθών και συντάξεων, απελευθέρωση των απολύσεων και περιορισμός των συνδικαλιστικών δικαιωμάτων, κατασχέσεις και πλειστηριασμοί των σπιτιών των μικρών νοικοκυριών. Μαζί με όλα αυτά τα μέτρα, ψηφίστηκε και η λειτουργία των εμπορικών καταστημάτων όλες τις Κυριακές, από τον Μάϊο έως τον Οκτώβριο, σε επιλεγμένες περιοχές κυρίως της Αττικής και της Θεσσαλονίκης. Απέναντι σε μια κοινωνικά ρευστή κατάσταση όπου η κοινωνία αμήχανη αναζητά ένα φώς στο τούνελ, το κράτος και τα Μ.Μ.Ε. συντονισμένα μιλούν από τη μία για υπομονή και ψυχραιμία με τη ρητορική «θυσίες σήμερα, για να είμαστε καλύτερα αύριο», και από την άλλη σπέρνουν τον φόβο και την απογοήτευση. Ενώ σε όσους αρνούνται να υποκύψουν και αγωνίζονται στήνοντας αναχώματα και βάζοντας εμπόδια στους σχεδιασμούς τους επιφυλάσσουν σκληρή καταστολή.
Σε μια τέτοια συνθήκη λοιπόν είναι απαραίτητο να μην έχουμε αμφιβολίες και δισταγμούς. Δεν μπορούμε να αμφιβάλουμε για το τι σημαίνουν οι 32 εργάσιμες Κυριακές τον χρόνο δίπλα στις λευκές νύχτες, τα ελαστικά ωράρια, τις απολύσεις. Για τους/τις εργαζόμενους/ες και τους/τις άνεργους/ες. Για τους εκμεταλλευόμενους και τους καταπιεζόμενους. Η κατάργηση της κυριακάτικης αργίας είναι κομμάτι της συνολικής επίθεσης προς εμάς, της εντεινόμενης πρόθεσης εργοδοτών και εξουσίας να καταργήσουν κάθε κατάκτηση που είχε κερδηθεί ύστερα από αγώνες. Γι’ αυτό και είναι αφελές να πιστεύουμε ότι αφορά μόνο τους/τις υπαλλήλους στο εμπόριο και ότι οι 32 Κυριακές δε θα γίνουν 52 (όπως ακριβώς οι 8 γίνανε 32).
Ο αγώνας ενάντια στην κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας είναι ένας αγώνας μακροχρόνιος και δυναμικός ο οποίος ξεκίνησε το 2013 και συνεχίζεται εδώ και τέσσερα χρόνια με αμείωτη ένταση ενάντια στα σχέδια κράτους και αφεντικών. Είναι ένας αγώνας, ο οποίος ενάντια στο κλίμα απογοήτευσης και ηττοπάθειας που έχει επιβληθεί, έχει καταφέρει να σπάσει το φόβο, την απομόνωση και την εργοδοτική τρομοκρατία, να δημιουργήσει αναχώματα στην εντεινόμενη εκμετάλλευση των εργαζομένων, να συσπειρώσει μέσω του «Συντονιστικού δράσης Ενάντια στην Κατάργηση της Κυριακάτικης Αργίας και τα «απελευθερωμένα» ωράρια» σωματεία, εργαζομένους, κοινωνικές, εργατικές και πολιτικές συλλογικότητες και να πετύχει μικρές και μεγάλες νίκες. Ένας αγώνας όλων των εργαζομένων. Τον καιρό των μνημονίων και της ολοένα εντεινόμενης εκμετάλλευσης και καταπίεσης καθίσταται πιο επιτακτική η ανάγκη να δυναμώσουμε τους ταξικούς αγώνες μας. Δίχως να βασιζόμαστε σε σωτήρες, αλλά παίρνοντας την κατάσταση στα χέρια μας, βρισκόμαστε στο δρόμο, συνεχίζοντας τον επίμονο, ανυποχώρητο και από τα κάτω οργανωμένο αγώνα, προτάσσοντας «Καμία Κυριακή τα μαγαζιά ανοιχτά-Τα εργατικά συμφέροντα μπροστά!».
Πρέπει να γίνει σαφές πως ο διαχωρισμός εργαζόμενων-καταναλωτών είναι επίπλαστος, όπως κάθε διαχωρισμός που επιβάλλει η εξουσία. Ακόμα και όταν πάμε να ψωνίσουμε δεν παύουμε να είμαστε εργαζόμενοι. Καταναλωτές, εργαζόμενοι ή άνεργοι είναι ρόλοι στους οποίους όλοι εναλλασσόμαστε. Ο διαχωρισμός αυτός είναι τεχνητός και στην πραγματικότητα χρησιμεύει στους εργοδότες για να μας χειραγωγήσουν προς όφελός τους. Όποιος το ξεχνάει αυτό και ετοιμάζεται για κυριακάτικα ψώνια, να ‘χει στο νου του πως σε λίγο θα δουλεύει κι αυτός Κυριακές. Οι εργαζόμενοι κι οι άνεργοι, οι εκμεταλλευόμενοι και καταπιεζόμενοι αυτού του κόσμου, δεν είμαστε απλά νούμερα και ποσοστά. Έχουμε ανάγκες, δικαιώματα και επιθυμίες που δεν χωράνε στους σχεδιασμούς τους. Έχουμε ανάγκη από πραγματικά ελεύθερο, ποιοτικό χρόνο κι αυτός ούτε αγοράζεται ούτε πουλιέται στους διαδρόμους των πολυκαταστημάτων.
Οι δυσμενείς συνθήκες εργασίας λόγω της κατάργησης της Κυριακάτικης αργίας δεν αφορούν μόνο τα κεντρικά πολυκαταστήματα και τους κεντρικούς εμπορικούς δρόμους. Η εκμετάλλευση των εργαζόμενων είναι δίπλα μας, στις γειτονιές μας (άλλωστε ο νόμος έχει άμεση εφαρμογή σ’ όλο τον δήμο Αθηναίων). Ως κάτοικοι της περιοχής (εργαζόμενοι-ες, άνεργοι-ες, φοιτητές-τριες, μαθητές-τριες) πιστεύουμε ότι μόνο αν αντιληφθούμε ότι έχουμε κοινές ανάγκες και κοινά συμφέροντα θα μπορέσουμε να αντισταθούμε στο ζοφερό μέλλον που μας ετοιμάζεται. Ως συνέλευση κατοίκων προτάσσουμε τους συλλογικούς αγώνες οργανωμένους από τα κάτω, την ενίσχυση της αλληλεγγύης και τη σύνδεση των αναγκών που υπάρχουν στους εργασιακούς χώρους με τις ανάγκες της γειτονιάς σπάζοντας τους διαχωρισμούς, που διασπούν τους από τα κάτω αυτού του κόσμου και προωθώντας τη δημιουργία κοινοτήτων αγώνα.
Κοινωνική αυτοοργάνωση και ταξική αλληλεγγύη
Κυριακή και νύχτα να πάνε για δουλειά οι υπουργοί οι βουλευτές και όλα τα αφεντικά
ΟΥΤΕ 52, ΟΥΤΕ 32, ΟΥΤΕ 8! ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΧΑΡΙΖΟΥΜΕ ΚΑΜΙΑ ΚΥΡΙΑΚΗ!
