Κοινότητες αγώνα σε κάθε γειτονιά ενάντια στη φτώχεια, τον φασισμό, τον κανιβαλισμό και τον ρατσισμό.
Έχουν περάσει 11 χρόνια από την εν ψυχρώ δολοφονία του αντιφασίστα Παύλου Φύσσα στην Αμφιάλη, καθώς και του μετανάστη-εργάτη Σαχζατ Λουκμάν στα Πετράλωνα, από τα ναζιστικά τάγματα εφόδου της Χρυσής Αυγής και οι κάθε λογής φασίστες προσπαθούν να ανασυνταχθούν πολιτικά.
Φασιστικά και ναζιστικά μορφώματα με παλιό και νέο μανδύα εμφανίζονται στο προσκήνιο και τον δημόσιο χώρο ενάντια στους μετανάστες και τις προσφύγισσες, τη ΛΟΑΤΚΙ κοινότητα, τις εκτρώσεις, την αυτοδιάθεση του γυναικείου σώματος και τα εμβόλια εντείνοντας τον ανορθολογισμό, τη συνωμοσιολογία και τον σκοταδισμό και σκορπώντας το ρατσιστικό τους δηλητήριο και μίσος. Είναι ο ίδιος όχλος που συγκεντρώθηκε για να εμποδίσει τη δημιουργία ξενώνα ασυνόδευτων ανήλικων προσφύγων στην Πετρούπολη, που επιτέθηκε σε τρανς άτομα στη Θεσσαλονίκη και σε μετανάστη διανομέα στον Άγιο Δημήτριο, που κυνήγησε κι απήγαγε μετανάστες στον Έβρο, που δολοφόνησε τον μετανάστη Σιράζ Σιφτάρ στον Περισσό, που πραγματοποίησε πογκρόμ σε καταστήματα μεταναστ(ρι)ών στην Κύπρο, που επιτέθηκε σε αντιφασίστ(ρι)ες στην Αλεξανδρούπολη, την πλατεία Βικτωρίας, το Νέο Ηράκλειο κατά τη διάρκεια ή μετά από αντιφασιστικές πορείες. Και αυτά είναι μόνο κάποια από τα παραδείγματα του τελευταίου ενάμιση χρόνου που αναδεικνύουν την επαναλαμβανόμενη προσπάθεια των φασιστών να σηκώσουν ξανά κεφάλι με ενεργή παρουσία στον δρόμο.
Μια εμφάνιση που έχει ξεκινήσει από το 2018, μετά από μία περίοδο σχετικής απουσίας τους, φορώντας τις περικεφαλαίες στα εθνικιστικά συλλαλητήρια, ζητώντας να πυροβολούνται οι άοπλοι μετανάστες στα σύνορα, χειροκροτώντας τους δολοφόνους του Ζακ Κωστόπουλου και του Σαμπάνη. Είναι οι ίδιοι που ψήφισαν και στήριξαν τους δολοφόνους του Λουκμάν και του Φύσσα.
Δεν θα ήταν όμως εφικτή η οποιαδήποτε παρουσία τους στο κοινωνικό γίγνεσθαι χωρίς την προώθησή τους από το ίδιο το σύστημα/κράτος όπου σε περιόδους κρίσεων, ανάλογα με τα συμφέροντά του, προσπαθεί να τους εδραιώσει είτε στο δρόμο υπό την ασυλία των μπάτσων είτε στη Βουλή (όπως έγινε με τη Χρυσή Αυγή και τώρα με πιο “σικ” μορφώματα τύπου Ελληνική Λύση, Σπαρτιάτες, Νίκη, Φωνή Λογικής κτλ).
Ταυτόχρονα, βιώνουμε ήδη μια δυστοπική πραγματικότητα, όπου το κράτος, ιδιοποιείται τα φασιστικά αφηγήματα και τα αφομοιώνει εφαρμόζοντάς τα στην αντιμεταναστευτική πολιτική του. Κυνηγάει μεταναστά, πνίγει πρόσφυγες στο Αιγαίο κι τη Μεσόγειο (όπως έγινε στην Πύλο με τους/τις εκατοντάδες νεκρούς/ες), επαναπροωθεί πρόσφυγες και εξαπολύει push backs στα υδάτινα σύνορα, φυλακίζει προσφύγισσες/ες στα στρατόπεδα συγκέντρωσης.
Παράλληλα, με την πολιτική σκηνή να μετατοπίζεται όλο και πιο δεξιά και την κοινωνία να συντηρητικοποιείται, το κράτος θωρακίζεται αστυνομικό-στρατιωτικά ολοένα και περισσότερο και προωθεί μια αντιεξεγερτική πολιτική υπό το φόβο μίας επερχόμενης κοινωνικής αναταραχής, λόγω της καπιταλιστικής κρίσης που εξαθλιώνει όλο και μεγαλύτερο μέρος της κοινωνίας. Ποινικοποιεί απεργίες, ψηφίζει νέα ποινολόγια και πειθαρχικά για φοιτητά και μαθητά, καταστέλλει διαδηλώσεις, ξυλοκοπεί και συλλαμβάνει μαζικά οποιαδήποτε αντιστέκεται, εκκενώνει καταλήψεις, στοχοποιεί πολιτικά υποκείμενα και συλλογικότητες. Επίσης, καθιερώνει ένα νέο ποινικό κώδικα σύμφωνα με τον οποίο θα φυλακίζεται οποιοσδήποτε υψώνει τη φωνή του, αντιστέκεται στο δόγμα “Νόμος και τάξη” και θεωρείται εσωτερικός εχθρός, κάνοντας για ακόμη μια φορά έκδηλο το ταξικό του πρόσημο, στοχοποιώντας τους πιο φτωχούς και εξαθλιωμένες και αφήνοντας στο απυρόβλητο μπάτσους που δολοφονούν, (παιδο)βιαστές και κυκλώματα μαστροπείας, επιχειρηματίες που ευθύνονται για το θάνατο εργατριών/ων στα κάτεργά τους…
Ταυτόχρονα, ενσωματώνει την παρακρατική δράση των φασιστών στους μηχανισμούς του και αναβαθμίζει την καταστολή με τους ένστολους υπηρέτες του (ΔΙΑΣ, ΜΑΤ, ΟΠΚΕ, ΔΡΑΣΗ) να αποτελούν τα θεσμικά τάγματα εφόδου τα οποία λειτουργούν όπως οι φασιστικές συμμορίες εξαπολύοντας επιθέσεις και πυροβολώντας εν ψυχρώ όποιον και όποια δεν ταιριάζει στα γούστα και τις ρατσιστικές τους αντιλήψεις. Όπως με την τελευταία δολοφονία του Χ. Μιχαλόπουλου επειδή ήταν Ρομά, τον άγριο ξυλοδαρμό της 16χρονης αντιφασίστριας Β. από διμοιρία ΟΠΚΕ και την απαγωγή 15χρονου κατοίκου της κοινότητας των Κατειλημμένων Προσφυγικών στην Λεωφόρο Αλεξάνδρας.
Όμως, όσο και αν το κράτος προετοιμάζεται, οι φασίστες διαχρονικά αποτέλεσαν την εφεδρεία του κράτους και κεφαλαίου σε κάθε καπιταλιστική κρίση και δε θα διστάσει να τους επαναφέρει ακόμα πιο ενεργά στο προσκήνιο όταν τους χρειαστεί. Βασικός αρωγός σε αυτή την προσπάθεια αποτελεί από την μία η “αμερόληπτη” αστική δικαιοσύνη, ο ρόλος της οποίας είναι πλέον ξεκάθαρος αποφυλακίζοντας τους φασίστες της Χρυσής Αυγής αλλά και τα ΜΜΕ τα οποία με την πρώτη ευκαιρία προσπαθούν να αναδείξουν και να δώσουν λόγο σε κάθε είδους ρατσιστή, φασίστα, σεξιστή, ομοτρανσφοβικό.
Κράτος και κεφάλαιο σε ελλαδικό αλλά και διεθνές επίπεδο, όχι μόνο δε βάζουν εμπόδια στην επέλαση του φασισμού αλλά τον καλύπτουν και τον προωθούν, υποδαυλίζουν τον εθνικισμό και τον ρατσισμό με την ρητορική και τις πρακτικές τους προσπαθώντας να διαχωρίσουν τους από τα κάτω και να εμφυτεύσουν στις συνειδήσεις μας ένστικτα επιβίωσης με σκοπό να προωθήσουν τον κοινωνικό κανιβαλισμό ενώ διεξάγουν πολέμους και γενοκτονίες για την ανακατανομή της γης και των συμφερόντων τους.
Για να μην συνηθίσουμε τον θάνατο, την απανθρωπιά και την απαξίωση της ανθρώπινης ζωής που έχει γίνει πλέον κανονικότητα, για να μην παραδοθούμε στη βαρβαρότητα, η μόνη μας επιλογή είναι η αλληλεγγύη, η συλλογικοποίηση, η αυτοοργάνωση, η από τα κάτω κοινή και συλλογική μας δράση για τη συντριβή των ναζιστικών συμμοριών και κομμάτων, αλλά και των θεσμικών φορέων που συντηρούν και προωθούν τον φασισμό. Η απάθεια και η αδιαφορία κλείνουν το μάτι στην κοινωνική νομιμοποίηση του φασισμού και αν σήμερα σιωπούμε, αύριο η σιωπή αυτή θα μας καταβροχθίσει.
Με οδηγό την κοινωνική αυτοοργάνωση και γνώμονα την ταξική αλληλεγγύη μπορούμε να πάρουμε τη ζωή στα χέρια μας, να μην αφήσουμε σπιθαμή γης στους φασίστες, να αντισταθούμε στις δολοφονικές πολιτικές του κράτους και να συντρίψουμε την καπιταλιστική αναδιάρθρωση που θα συνεχίσει να επελαύνει όσο δεν συνειδητοποιούμε τη δύναμη μας.
Ο αγώνας ενάντια στον φασισμό ήταν και θα είναι ένας αγώνας ενάντια στο ίδιο το σύστημα που τον γεννάει και τον θρέφει. Ένας αγώνας που δεν μπορεί παρά να είναι ταξικός, αντιθεσμικός, αντιπατριαρχικός, διεθνιστικός, πολύμορφος και ανατρεπτικός και που διεξάγεται καθημερινά στον δρόμο, τις γειτονιές, τα σχολεία, τις σχολές, τους χώρους δουλειάς μέχρι τα φασιστικά μορφώματα να γυρίσουνε πίσω στις τρύπες τους.
Χτίζουμε κοινότητες αγώνα, ενάντια σε κάθε διαχωρισμό έμφυλο, θρησκευτικό, φυλετικό, εθνικό.
Αγωνιζόμαστε ενάντια στην καταπίεση και την εκμετάλλευση, για έναν κόσμο ισότητας, αλληλεγγύης, ελευθερίας, δικαιοσύνης.
Δε ξεχνάμε τον Παύλο Φύσσα, τον Σαχτζάτ Λουκμάν, τον Σιράζ Σιφτάρ, τη Ζακ/Zackie oh!, τον Petrit Zifle, τον Κώστα Φραγκούλη, τον Νίκο Σαμπάνη, τον Χρήστο Μιχαλόπουλου…
Όλες και όλοι στην αντιφασιστική πορεία στο Κερατσίνι την Τετάρτη 18 Σεπτεμβρίου στις 17:30 στο µνηµείο του Παύλου Φύσσα.
Ανοιχτή Συνέλευση Κατοίκων Πετραλώνων-Θησείου-Κουκακίου
κάθε Κυριακή 6µµ στην κατάληψη πρώην ΠΙΚΠΑ, Τιµοδήµου και Αντωνιάδου, Άνω Πετράλωνα
blog: askpthk.espivblogs.net – fb: Ανοιχτή Συνέλευση Κατοίκων Πετραλώνων Θησείου Κουκακίου
