Το τελευταίο χρονικό διάστημα βιώνουμε μια τεράστια, καθολική και συνεχή αύξηση του κόστους ζωής. Στις μειώσεις των μισθών και συντάξεων, στην υποχρηματοδότηση των δομών υγείας και παιδείας, στην αύξηση άμεσων και έμμεσων φόρων, στις απολύσεις, στην ανεργία. Σε όλα όσα η υπερδεκαετής κρίση μας άφησε, ήρθαν να προστεθούν όλα όσα αποτελούν μια νέα επίθεση ενάντια στις ανάγκες και στα συμφέροντα της τάξης μας. Η αύξηση του πληθωρισμού αποτελεί πολλά περισσότερα από μια λεζάντα της τρέχουσας ειδησεογραφίας καθώς αφορά την ίδια την επιβίωση μας. Οι αυξήσεις των τιμών στα τρόφιμα και στα καύσιμα, στους λογαριασμούς του ηλεκτρικού ρεύματος και του φυσικού αερίου, συμβαδίζουν με τις ιδιωτικοποιήσεις, την επίθεση στα εργασιακά δικαιώματα και την καταλήστευση του φυσικού και κοινωνικού πλούτου.
Η αύξηση των ενοικίων και γενικά του κόστους εξασφάλισης στέγης είναι μια ακόμα ψηφίδα του παζλ που προσδιορίζει το εύρος της επίθεσης που δεχόμαστε από το κράτος και το κεφάλαιο. Η μετατροπή των συνοικιών στις οποίες ζούμε σε τουριστικές ατραξιόν, ο εξευγενισμός (gentrification) των γειτονιών μας, η καταστροφή των δημόσιων χώρων (λόφος Φιλοπάππου, πάρκο Βουτιέ, πλατεία Εξαρχείων, πάρκο Δρακόπουλου, πάρκο Κύπρου και Πατησίων, λόφος Στρέφη, Ακαδημία Πλάτωνος), ο έλεγχος, η περίφραξη και η εμπορευματοποίησή τους είναι όπλα στα χέρια της πολιτικής και οικονομικής εξουσίας. Οι δημόσιοι χώροι και οι γειτονιές μας δεν αποτελούν ένα ξεχωριστό κομμάτι ούτε της πόλης ούτε και της καθημερινότητάς μας. Είναι ένα ακόμα πεδίο όπου εξελίσσεται η γενικευμένη επίθεση την οποία δεχόμαστε και βιώνουμε σε κάθε πτυχή της ζωής μας. Αποτελούν ένα ακόμα πεδίο αντιπαράθεσης και σύγκρουσης μεταξύ των κυβερνώντων και των από τα κάτω. Μέσα από την πολυδιαφημισμένη «ανάπλασή» τους δημιουργούν στρατιές εκτοπισμένων και φτωχοποιημένων κατοίκων, αόρατων στο δημόσιο πεδίο, οι οποίοι είναι «ελεύθεροι» να κινούνται μόνο για να πάνε στη δουλειά και να παλεύουν για τα βασικά και αυτονόητα.
Η πανδημία και ο πόλεμος στην Ουκρανία δεν αποτελούν την η αιτία όσων συμβαίνουν αλλά λειτούργησαν ως καταλύτες που επιτάχυναν και έβαλαν το λιθαράκι τους στην τρέχουσα κατάσταση, επιδεινώνοντας μια ήδη δυστοπική συνθήκη για τους φτωχοποιημένους/ες.
Τώρα περισσότερο από ποτέ είναι επίκαιρο το πρόταγμα «Να πάρουμε τη ζωή μας, στα χέρια μας!». Με οδηγό την κοινωνική αυτοοργάνωση και γνώμονα την ταξική αλληλεγγύη να αντισταθούμε στις πολιτικές του κράτους και να συντρίψουμε την καπιταλιστική αναδιάρθρωση που θα συνεχίσει να επελαύνει όσο δεν συνειδητοποιούμε τη δύναμή μας. Ενάντια στη λογική της θεσμικής ανάθεσης, του κοινοβουλευτισμού, της εκλογικής «εκτόνωσης» και των επίδοξων «σωτήρων» που ζητούν τις ψήφους μας να προτάξουμε τη συλλογική πάλη των από τα κάτω! Ενάντια στις λογικές της ανάθεσης, της μοιρολατρίας και της υποταγής, συγκροτούμε εστίες αντίστασης στις γειτονιές μας, στα σχολεία, τα πανεπιστήμια, τους χώρους εργασίας. Συμμετέχουμε στις διαδικασίες συλλογικοποίησης και αυτοοργάνωσης των από τα κάτω και πυκνώνουμε τις γραμμές του αγώνα για μια κοινωνία ισότητας, αλληλεγγύης, δικαιοσύνης και ελευθερίας.
Ενάντια στην ακρίβεια, τη συνεχή υποτίμηση της ζωής μας και την καταστολή των εργατικών και κοινωνικών αγώνων από το κράτος και τα αφεντικά.
Ενάντια στην ακρίβεια και τον πόλεμο, τη φτώχεια και την υποταγή.
Οργάνωση στη βάση και πάλη ταξική.
Να διεκδικήσουμε αυξήσεις στους μισθούς και συλλογικές συμβάσεις και όχι επιδόματα.
Να υπερασπιστούμε τους ελεύθερους χώρους, να υπερασπιστούμε τις γειτονιές μας, να υπερασπιστούμε τη ζωή μας.
Ταξική Αλληλεγγύη και Κοινωνική Αυτοοργάνωση!
…Στον δρόμο γεννιούνται συνειδήσεις!
Όλοι/ες στην απεργία της 9ης Νοέμβρη και στην απεργιακή διαδήλωση στα Χαυτεία στις 11πμ.
Ανοιχτή Συνέλευση Κατοίκων Πετραλώνων-Θησείου-Κουκακίου
κάθε Κυριακή 6μμ συνέλευση στην κατάληψη πρώην ΠΙΚΠΑ, Τιμοδήμου και Αντωνιάδου, Άνω Πετράλωνα, askpthk.espivblogs.net
