17/1/2013 – 17/1/2022 Σαχτζάτ Λουκμάν ένας από εμάς!
Δεν ξεχνάμε, δεν συγχωρούμε!
Παλεύουμε όλοι και όλες μαζί ενάντια στον φασισμό και τον καπιταλισμό που τον γεννά και τον θρέφει!
Έχουν περάσει εννιά χρόνια από τα ξημερώματα της 17ης Ιανουαρίου 2013, όταν ο μετανάστης-εργάτης Σαχτζάτ Λουκμάν δολοφονήθηκε ενώ πήγαινε στη δουλειά του, από τους φασίστες και μέλη της Χρυσής Αυγής Δ. Λιακόπουλο και Χ. Στεργιόπουλο στη γωνία των οδών Τριών Ιεραρχών και Φυλασίων στα Άνω Πετράλωνα. Δεν ήταν ο πρώτος ούτε ο τελευταίος από μια μεγάλη αλυσίδα δολοφονημένων. Μαζί με τον Παύλο Φύσσα, τον Petrit Zifle, την Αγγελική Πέτρου, τη Ζακ/Zacκie oh!, τον Νίκο Σαμπάνη αλλά και τους/τις εκατοντάδες νεκρούς/ές στις θάλασσες, τα σύνορα, τα στρατόπεδα συγκέντρωσης και τα αστυνομικά τμήματα των οποίων δε θα μάθουμε ποτέ το όνομα τους, συνθέτουν έναν μακρύ κατάλογο νεκρών από τα χέρια του ρατσισμού, του εθνικισμού και της μισαλλοδοξίας.
Γνωρίζουμε ότι οι φασίστες και τα ναζιστικά τάγματα εφόδου δεν είναι άλλο παρά η χρυσή εφεδρεία του συστήματος. Το παράδειγμα της Χ.Α. δεν είναι το μοναδικό στην ιστορία. Κάθε φορά που το κράτος και το κεφάλαιο φτάνουν στα όρια των δυνατοτήτων τους στο να αποσπάσουν την κοινωνική συναίνεση, κάθε φορά που μια καπιταλιστική κρίση μειώνει την προσδοκία κοινωνικής ανόδου, κάθε φορά που εντείνεται η εκμετάλλευση των από τα κάτω, που αυξάνεται ο αριθμός των διαδηλωτών που αντιμετωπίζει τη βία των μπάτσων στο δρόμο και ορθώνεται η πολιτική κρίση και η πολιτειακή αμφισβήτηση, τότε οι φασίστες επιστρατεύονται ως όπλο στα χέρια του συστήματος. Τότε ένα ναζιστικό γκρουπούσκουλο προβάλλεται από τα ΜΜΕ ως κάτι νέο και «αντισυστημικό», αυξάνεται η ανοχή των θεσμικών παραγόντων και εντείνεται η συνεργασία με τους μπάτσους και τους πρόθυμους του πολιτικού συστήματος. Οι από κοινού επιθέσεις φασιστών και μπάτσων σε αυτοοργανωμένους κοινωνικούς χώρους και πορείες, τα πογκρόμ σε μετανάστριες-ες, η παροχή κάλυψης στις επιθέσεις των ναζί, η δικαστική ασυλία, η ευνοϊκή δικαστική και αστυνομική μεταχείριση, οι «πλάτες» και η προστασία από τις δυνάμεις καταστολής, η μεγάλη συμμετοχή μπάτσων στα φασιστικά μορφώματα είναι κάποια από τα παραδείγματα τα οποία αποδεικνύουν με τον πιο εμφατικό τρόπο ότι οι φασιστικές συμμορίες αποτελούν εδώ και πολλές δεκαετίες έναν δομημένο παρακρατικό μηχανισμό.
Σήμερα σε αυτή την επικίνδυνη και δύσκολη κατάσταση που ζούμε, οι φασιστικές εφεδρείες του συστήματος, που είχαν κρυφτεί και σιωπήσει για ένα διάστημα, επανέρχονται στον δημόσιο χώρο ντυμένες με τον μανδύα του «αντιεμβολιαστή». Είναι ο ίδιος εσμός που φόρεσε τις περικεφαλαίες και κατέβηκε στα εθνικιστικά συλλαλητήρια, που ζητούσε να πυροβολούνται οι άοπλοι μετανάστες στα σύνορα, που επιτίθονταν σε ανήλικα προσφυγόπουλα, που χειροκροτούσε τους δολοφόνους του Ζακ Κωστόπουλου, που ψήφισε και στήριξε τους δολοφόνους του Λουκμάν και του Φύσσα, που ουρλιάζει ενάντια στην αυτοδιάθεση του γυναικείου σώματος και τις εκτρώσεις. Η ρητορική τους επενδυμένη με φιλελεύθερες κορόνες έρχεται να αποπροσανατολίσει και να εντείνει την ανασφάλεια και τον υγειονομικό κίνδυνο με την άρνηση της πανδημίας, τον ανορθολογισμό και τον σκοταδισμό που διαχέουν μέσω της συνωμοσιολογίας, τις άναρθρες κραυγές και τις γραφικότητες. Αυτούς, λοιπόν, τους φασίστες έχει αναλάβει ο επίσημος κρατικός μηχανισμός να τους αναδείξει και να τους επιβάλλει στο δρόμο, με την αστυνομική προστασία και ασυλία που τους προσφέρει, ώστε να αποπροσανατολίσει την κοινωνία και να στρέψει τη διάχυτη κοινωνική οργή σε «ανώδυνα» για το σύστημα μονοπάτια, ώστε να μείνει στο απυρόβλητο ο πραγματικός εχθρός, ο οποίος εδράζεται στα υπουργεία και τις τράπεζες.
Εδώ και δύο χρόνια που βρισκόμαστε αντιμέτωποι με την πανδημία covid19 οι κυβερνώντες αντί για την ενίσχυση των δομών υγείας (κέντρα υγείας, ΤΟΜΥ, νοσοκομεία) και την αξιοποίηση όλων των μέσων (υγειονομική περίθαλψη, εμβόλια, φάρμακα, έρευνα) για την καταπολέμηση της πανδημίας, πρόταξαν, με τη βοήθεια των κραυγών των ΜΜΕ, ως λύση την «ατομική ευθύνη», την κοινωνική απομόνωση και την πειθήνια εφαρμογή των κρατικών διαταγών. Κράτος και κεφάλαιο επέλεξαν, όπως ήταν φυσικό και εναρμονισμένο με τα συμφέροντά τους και το ρόλο τους, να κάνουν την κρίση «ευκαιρία» για να ενισχύσουν τα κέρδη τους, να προστατέψουν τα προνόμιά τους, να προωθήσουν τους αντικοινωνικούς σχεδιασμούς τους και να επιβάλλουν ένα καθεστώς τρόμου και ολοκληρωτικού ελέγχου. Η πανδημία εργαλειοποιήθηκε με τόσο απροκάλυπτο και εύκολο τρόπο που ούτε στα καλύτερα όνειρα τους δεν είχαν δει οι σκληρότεροι θιασώτες του κράτους και του κεφαλαίου: επιβολή καθολικού εγκλεισμού, βίαιη αστυνομική καταστολή διαμαρτυριών, πορειών και κάθε πτυχής της κοινωνικής ζωής, οικονομική τρομοκρατία μέσω των προστίμων, μαζική φτωχοποίηση μέσω του παγώματος μέρους της παραγωγικής και οικονομικής δραστηριότητας, εγκατάλειψη χιλιάδων ανθρώπων σε φυλακές, ιδρύματα, στρατόπεδα συγκέντρωσης χωρίς πρόσβαση σε ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, λεηλασία των δημόσιων αγαθών και πόρων.
Μια κοινωνία που υφίσταται τα αποτελέσματα της βίαιης καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης πάνω από μια δεκαετία, είναι το κατάλληλο πεδίο για την άσκηση των πιο επιθετικών κρατικών πολιτικών. Η μείωση των μισθών, η υποχρηματοδότηση, η απαξίωση, το κλείσιμο και η ιδιωτικοποίηση των δημόσιων δομών υγείας και πρόνοιας, η αύξηση της ανεργίας, της φτώχειας και της εξαθλίωσης γέννησε μια διάχυτη κοινωνική αγανάκτηση. Αυτήν την αγανάκτηση το κράτος προσπαθεί να τη στρέψει σε ανώδυνα, για το ίδιο μονοπάτια και να στοχοποιήσει τα χαμηλότερα και πιο υποβαθμισμένα κομμάτια της κοινωνίας, όπως είναι και οι μετανάστες-τριες που αναγκάζονται να εγκαταλείψουν τις χώρες τους. Ο κοινωνικός εκφασισμός καλλιεργείται συστηματικά από τους από τα πάνω ως μέσο άμυνας του συστήματος και διαίρεσης μας. Η προαγωγή του κοινωνικού ανταγωνισμού, της «ατομικής ευθύνης», της ιδιοτέλειας και του ατομικισμού έχουν στόχο τη διαμόρφωση μιας «κοινωνίας ζούγκλας», όπου θα βασιλεύει το δίκαιο του ισχυρού και όλοι θα στρέφονται εναντίον όλων.
Η στοχοποίηση των μεταναστών από τα ΜΜΕ που αναφερόταν σε «εισβολείς», «λαθρομετανάστες», «αλλοίωση του πολιτισμού» και «αντικατάσταση του πληθυσμού», συνοδεύτηκε από τη βία και τον ρατσισμό της επίσημης κρατικής πολιτικής. Οι πνιγμένοι στο Αιγαίο, οι νεκροί από σφαίρες στα σύνορα και τις πόλεις, οι έγκλειστοι στα κρατητήρια των αστυνομικών τμημάτων, οι επαναπροωθήσεις, τα στρατοπέδων συγκέντρωσης, οι άθλιες συνθήκες διαβίωσης και ο αποκλεισμός από δομές υγείας και εκπαίδευσης, οι επιλεκτικοί έλεγχοι στο δρόμο από τους μπάτσους είναι ορισμένες μόνο όψεις της αντιμεταναστευτικής και ρατσιστικής πολιτικής. Αυτές οι πρακτικές δεν εμφανίστηκαν ξαφνικά, ούτε μας προκαλούν έκπληξη είναι το αποτέλεσμα της πάγιας ρατσιστικής κρατικής πολιτικής. Μέσα σε αυτή την πραγματικότητα η οποία θυμίζει αρένα, όσοι βρίσκονται στα χαμηλότερα στρώματα υφίστανται και τη μεγαλύτερη βία τόσο από το κράτος, όσο και από όσους φοβούνται ότι αργά ή γρήγορα θα υποβιβαστούν κοινωνικά στη θέση τους.
Όμως ο πραγματικός μας εχθρός είναι το κράτος και το κεφάλαιο, που μας οδηγούν στην οικονομική, προσωπική και κοινωνική εξαθλίωση και δεν θα παίξουμε το παιχνίδι τους. Με οδηγό την κοινωνική αυτοοργάνωση και γνώμονα την ταξική αλληλεγγύη μπορούμε να πάρουμε τη ζωή στα χέρια μας, να αντισταθούμε στις δολοφονικές πολιτικές του κράτους και να συντρίψουμε την καπιταλιστική αναδιάρθρωση που θα συνεχίσει να επελαύνει όσο δεν συνειδητοποιούμε τη δύναμη μας. Απέναντι στον τρόμο και την καταστολή, τη μισαλλοδοξία και τον σκοταδισμό, τον κοινωνικό κανιβαλισμό και τους φασίστες αντιτάσσουμε τη συλλογική πάλη των από τα κάτω! Ενάντια στις λογικές της ανάθεσης, της μοιρολατρίας και της υποταγής, συγκροτούμε εστίες αντίστασης στις γειτονιές μας, στα σχολεία, τα πανεπιστήμια, τους χώρους εργασίας. Συμμετέχουμε στις διαδικασίες συλλογικοποίησης και αυτοοργάνωσης των από τα κάτω και πυκνώνουμε τις γραμμές του αγώνα για μια κοινωνία ισότητας, αλληλεγγύης, δικαιοσύνης και ελευθερίας.
Η αξιοποίηση των φασιστικών εφεδρειών από το σύστημα εκφράζεται με το γνωστό ρητό ότι «η δημοκρατία δεν έχει αδιέξοδα».
Χτίζουμε κοινότητες αγώνα, ενάντια σε κάθε διαχωρισμό έμφυλο, θρησκευτικό, φυλετικό, εθνικό.
Αγωνιζόμαστε ενάντια στην καταπίεση και την εκμετάλλευση, για έναν κόσμο ισότητας, αλληλεγγύης, ελευθερίας, δικαιοσύνης.
Δε ξεχνάμε τον Σαχτζάτ Λουκμάν, τον Petrit Zifle, τη Ζακ/Zackie oh!, τον Παύλο Φύσσα, τον Νίκο Σαμπάνη…
Πέμπτη 13 Ιανουαρίου στην κατάληψη πρώην ΠΙΚΠΑ στις 7μμ αντιφασιστική εκδήλωση για τα εννέα χρόνια από τη δολοφονία του Σαχτζάτ Λουκµάν
Συζήτηση: Η επανεμφάνιση των φασιστών στον δημόσιο χώρο
Προβολή video: Ο αντιφασιστικός αγώνας στις γειτονιές µας (2006-2021)
Σάββατο 15 Ιανουαρίου στην πλατεία Μερκούρη στις 12μμ πορεία αντίστασης και μνήμης
για τα εννιά χρόνια από τη δολοφονία του μετανάστη-εργάτη Σαχτζάτ Λουκμάν, από τους φασίστες Δ. Λιακόπουλο και Χ. Στεργιόπουλο στις 17/1/2013 στην Τριών Iεραρχών στα Άνω Πετράλωνα.
Δευτέρα 17 Ιανουαρίου 2022 ανήμερα της δολόφονίας του μετανάστη-εργάτη Σαχτζάτ Λουκμάν συγκέντρωση στο σημείο της δολοφονίας στην Τριών Ιεραρχών και Φυλασίων στα Άνω Πετράλωνα, στις 6μμ.
Ανοιχτή Συνέλευση Κατοίκων Πετραλώνων-Θησείου-Κουκακίου
κάθε Κυριακή 6μμ συνέλευση στην κατάληψη πρώην ΠΙΚΠΑ, Τιμοδήμου και Αντωνιάδου, Άνω Πετράλωνα – askpthk.espivblogs.net
