Στην προοπτική της ταξικής χειραφέτησης και της γενικευμένης κοινωνικής αυτοδιεύθυνσης
Υπάρχει μια παροιμία που λέει ότι ο λύκος στην αναμπουμπούλα χαίρεται και η οποία εκφράζει με τον καλύτερο τρόπο την πραγματικότητα που βιώνουμε στην εποχή της πανδημίας covid19. Κατά τη διάρκεια του τελευταίου χρόνου και ενώ οι κυβερνώντες μας διατάζουν να καθόμαστε κλεισμένοι σπίτια μας για λόγους «δημόσιας υγείας», οι ίδιοι σουλατσάρουν δεξιά και αριστερά, λαμβάνουν μέτρα, θεσμοθετούν κανόνες και ψηφίζουν νόμους με πρόσχημα την παρούσα «έκτακτη υγειονομική περίσταση» που μεταβάλλουν ριζικά τη ζωή μας και τους όρους της ύπαρξης μας.
Η πανδημία εργαλειοποιήθηκε από την κυβέρνηση με τόσο απροκάλυπτο και εύκολο τρόπο που ούτε στα καλύτερα όνειρα τους δεν είχαν δει οι σκληρότεροι θιασώτες του κράτους και του κεφαλαίου: επιβολή καθολικού εγκλεισμού, βίαιη αστυνομική καταστολή διαμαρτυριών, πορειών και κάθε πτυχής της κοινωνικής ζωής, οικονομική τρομοκρατία μέσω των προστίμων, μαζική φτωχοποίηση μέσω του παγώματος μέρους της παραγωγικής και οικονομικής δραστηριότητας, λεηλασία των δημόσιων αγαθών και πόρων. Παράλληλα, κράτος, κεφάλαιο και ΜΜΕ προσπάθησαν να προωθήσουν το δόγμα της ατομικής ευθύνης και να καλλιεργήσουν ένα κλίμα ατομισμού, ιδιοτέλειας και κοινωνικού κανιβαλισμού προκειμένου να κρύψουν τις ευθύνες τους για τις ελλείψεις γιατρών, ΜΕΘ κτλ στα νοσοκομεία, την υποβάθμιση και απαξίωση των δημόσιων δομών υγείας, για τους χιλιάδες νεκρούς από την πανδημία. Ευτυχώς, δεν τα κατάφεραν.
Το κράτος επιλέγει να κρύψει τις ευθύνες του για την εγκληματική διαχείριση της πανδημίας και να κατευνάσει τις αντιδράσεις, πετώντας μας τα ξεροκόμματα επιδομάτων και στέλνοντας το λογαριασμό στο μέλλον. Υπάρχει άραγε καμιά ή κανείς που αμφιβάλλει ότι τα επιδόματα αναστολής εργασίας θα χρεωθούν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο στις πλάτες μας στο άμεσο μέλλον; Την ίδια στιγμή βέβαια, η κυβέρνηση αποδεικνύεται ιδιαίτερα γαλαντόμα προς το κεφάλαιο: από το τάισμα με πολλά εκατομμύρια των ΜΜΕ που αναφανδόν και σχεδόν μονολιθικά την υποστηρίζουν και την οικονομικά γενναιόδωρη στήριξη των ιδιωτικών δομών υγείας που υποτίθεται ότι «επιτάσσονται», μέχρι τη νομοθέτηση μέτρων που ανοίγουν νέους ορίζοντες κερδοφορίας για τα αφεντικά σε βάρος της φύσης, των εργασιακών δικαιωμάτων και του μισθού μας, είναι πάμπολλα τα παραδείγματα που μπορούν να αναφερθούν. Έτσι, δράττοντας την ευκαιρία του εγκλεισμού και των κάθε είδους περιορισμών, οι κυβερνώντες προσπάθησαν να αδρανοποιήσουν ένα μέρος του κόσμου και εξαπέλυσαν επίθεση στη κοινωνία είτε κυριολεκτικά όπως στην Νέα Σμύρνη, στις πορείες, στις πλατείες, είτε μέσω των νόμων που υποτίθεται ότι αντιμετωπίζουν τις συνέπειες της οικονομικής και υγειονομικής κρίσης.
Τελευταίο χτύπημα αποτελεί η πρόθεση κατάθεσης ενός νέου αντεργατικού νόμου, ο οποίος εμφανίζεται ως «σημαντική μεταρρύθμιση με στόχο τον εκσυγχρονισμό του εργατικού δικαίου και την προσαρμογή της αγοράς εργασίας στα σύγχρονα ευρωπαϊκά οικονομικά και τεχνολογικά δεδομένα». Αν και θα έπρεπε να έχουμε συνηθίσει πλέον τη χρήση της οργουελικής «διπλής γλώσσας» από τη μεριά του κράτους οφείλουμε να αναγνωρίσουμε ότι ο κυνισμός με τον οποίο επενδύεται επικοινωνιακά αυτή η νέα επίθεση στον κόσμο της εργασίας είναι εντυπωσιακός! Για να είμαστε ειλικρινείς όμως πρέπει επίσης να αναγνωρίσουμε ότι ήταν και αναμενόμενος.
Εδώ και πολύ καιρό το κράτος και τα αφεντικά μας παρουσίαζαν, μέσω των καλοπληρωμένων από αυτούς Μ.Μ.Ε., μελέτες και έρευνες με αποκορύφωμα την περιβόητη «έκθεση Πισσαρίδη», μέσω των οποίων αναφέρονταν στην ανάγκη για αλλαγές στα εργασιακά. Σύμφωνα με τα αφεντικά ο εκσυγχρονισμός των «παρωχημένων» ρυθμίσεων είναι αναγκαίος γιατί καθηλώνουν τη χώρα σε ένα πλαίσιο εργασιακών ρυθμίσεων του προηγούμενου αιώνα και την κρατούν μακριά από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο. Στην ουσία δηλαδή, μας προειδοποιούν καιρό τώρα για τη λαίλαπα που ετοιμάζουν και η οποία θα σηματοδοτεί το τέλος όλων όσων ξέραμε μέχρι τώρα αναφορικά με την εργασία, τα εργασιακά δικαιώματα, τον συνδικαλισμό και τους εργατικούς αγώνες.
Το πρώτο και σημαντικότερο που πρέπει να επισημανθεί είναι ότι στην ουσία καταργείται το οκτάωρο. Η διευθέτηση του χρόνου εργασίας θα καθορίζεται όχι από Συλλογική Σύμβαση Εργασίας και τη νομοθεσία αλλά, θεωρητικά, μεταξύ εργαζόμενου και αφεντικού, παρέχοντας τη δυνατότητα στα αφεντικά να επιβάλλουν 10ωρη ημερήσια εργασία, ενώ οι ώρες επιπλέον του 8ώρου δεν θα θεωρούνται υπερεργασία ούτε θα αμείβονται υπερωριακά αλλά θα συμψηφίζονται με άδειες και λιγότερες ώρες εργασίας άλλων ημερών. Επιπλέον, θεσμοθετείται η αύξηση του ετήσιου ορίου νόμιμων υπερωριών σε 150, ενώ καταργείται στην ουσία και το πενθήμερο αφού επεκτείνεται η δυνατότητα εργασίας το Σαββατοκύριακο σε πολλούς κλάδους που μέχρι τώρα λειτουργούσαν κατά κανόνα με πενθήμερο ή τουλάχιστον δεν λειτουργούσαν Κυριακές.
Τα συγκεκριμένα μέτρα χτυπάνε βάναυσα και καίρια τις κατακτήσεις των αγώνων που έχει δώσει η τάξη μας εδώ και πάνω από έναν αιώνα και εξυπηρετούν αποκλειστικά και μόνο τα συμφέροντα του κεφαλαίου. Υποτίθεται βέβαια, ότι αυτές οι αλλαγές θα συμφωνούνται ανά περίσταση και ανά εργασιακό χώρο μεταξύ εργοδότη και εργαζόμενου αλλά στην πραγματικότητα μας μετατρέπουν σε όμηρους στα χέρια των αφεντικών. Γιατί ο εκβιασμός της απόλυσης, σε περίπτωση που ένας εργαζόμενος αρνηθεί να δουλέψει με αυτούς τους όρους, είναι περισσότερο από πιθανός, σε ένα εργασιακό περιβάλλον όπου η ανεργία καλπάζει με διψήφια ποσοστά! Επιπλέον, η ευελιξία και ελαστικοποίηση των όρων και συνθηκών εργασίας θα πλήττει τους μισθούς αφού η λογική του συμψηφισμού των εργάσιμων ωρών δίνει το δικαίωμα στα αφεντικά να πληρώνουν τις υπερωρίες όχι με μισθό αλλά με λιγότερες ώρες εργασίας σε άλλες μέρες, με ρεπό και άδειες, δηλαδή όταν τους συμφέρει και όπως τους βολεύει!
Άλλες αλλαγές που προωθούνται περιλαμβάνουν την κατάργηση του Σώματος Επιθεώρησης Εργασίας (ΣΕΠΕ), έναν θεσμό που παρά την απαξίωση και υποβάθμιση του ήταν ένα επιπλέον πεδίο εργατικών αγώνων και διεκδικήσεων που κάποιες φορές στάθηκε ανάχωμα στην εργοδοτική αυθαιρεσία, όπως και η αποδυνάμωση της απεργίας σε κάποιους κλάδους μέσω της αύξησης σε ποσοστό 40% των εργαζομένων που δουλεύουν ως προσωπικό ασφαλείας στη διάρκεια απεργιακών κινητοποιήσεων.
Ως κερασάκι στην τούρτα έρχεται να προστεθεί σειρά μέτρων που πλήττουν τα εργατικά σωματεία και τους εργατικούς αγώνες. Μέσω της ηλεκτρονικής καταγραφής των μελών των σωματείων, της καθιέρωσης της ηλεκτρονικής ψηφοφορίας και της ποινικοποίησης της απεργιακής περιφρούρησης επιχειρείται σαφώς το φακέλωμα των οργανωμένων στα σωματεία εργαζομένων, η απαξίωση των συνελεύσεων των σωματείων και η αποριζοσπαστικοποίηση των εργατικών αγώνων. Φυσικά, αυτά τα μέτρα δεν θα αγγίξουν τα καθεστωτικά και κομματικά ελεγχόμενα συνδικάτα των εργατοπατέρων της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ, αλλά τα πρωτοβάθμια σωματεία και τα σωματεία βάσης που δίνουν αγώνες σε εργασιακούς χώρους και στους δρόμους.
Είναι σίγουρο ότι όλα τα παραπάνω μαγειρεύονται εδώ και πολύ καιρό από το κράτος και τα οικονομικά αφεντικά του αποδεικνύοντας ότι τα προτάγματα της Πρωτομαγιάς είναι περισσότερο επίκαιρα από ποτέ. Είναι επίσης βέβαιο ότι αν τελικά υλοποιηθούν, θα αλλάξουν πολλά από όσα ξέραμε μέχρι τώρα, όχι μόνο σχετικά με την εργασία αλλά με τη ζωή μας την ίδια. Οι ανατροπές στα εργασιακά των τελευταίων δεκαετιών άνοιξαν την όρεξη στα αφεντικά και επιχειρούν μια καθοριστικής σημασίας ταξική επίθεση που θα σημαδέψει αποφασιστικά τις ζωές τις δικές μας αλλά και των επόμενων γενεών. Αποκλειστικά από εμάς εξαρτάται αν θα τους αποτρέψουμε, περνώντας αποφασιστικά στην αντεπίθεση!
Στο δόγμα περί ατομικής ευθύνης αντιτάσσουμε τη συλλογική πάλη των από τα κάτω! Ενάντια στις λογικές της ανάθεσης, της μοιρολατρίας και της υποταγής, συγκροτούμε εστίες αντίστασης στις γειτονιές μας και στους χώρους εργασίας. Πυκνώνουμε τις γραμμές του αγώνα συμμετέχοντας στις απεργιακές κινητοποιήσεις που καλούνται, στηρίζοντας τα σωματεία βάσης και προωθώντας την ιδέα της δημιουργίας νέων σωματείων βάσης όπου δεν υπάρχουν.
Ενάντια στο νέο αντεργατικό νομοσχέδιο!
Ενάντια σε κάθε νόμο με τον οποίο το κράτος κλιμακώνει την ταξική επίθεση!
Ούτε ένα λεπτό παραπάνω από το 8ωρο!
Δεν χρειαζόμαστε αφεντικά – μπορούμε χωρίς αυτούς!
Ο μεγαλύτερος τρόμος τους οι συλλογικοί αγώνες μας!
Ο μεγαλύτερος φόβος τους είναι η ταξική ανασυγκρότησή μας!
Ανοιχτή Συνέλευση Κατοίκων Πετραλώνων-Θησείου-Κουκακίου
κάθε Κυριακή 6μμ συνέλευση στην κατάληψη πρώην ΠΙΚΠΑ, Τιμοδήμου και Αντωνιάδου, Άνω Πετράλωνα – askpthk.espivblogs.net
