Οι Art Against Censorship κυκλοφόρησαν μια μουσική συλλογή ως ελάχιστη ένδειξη διαμαρτυρίας ενάντια στον “μουσικό τρομονόμο”, απαιτώντας την άμεση απόσυρση του άρθρου 8 και εκφράζοντας την αλληλεγγύη τους στους διωκόμενους και τις διωκόμενες άλλων χωρών με βάση αντίστοιχους νόμους. Η συλλογή αυτή, η οποία περιλαμβάνει συγκροτήματα και καλλιτέχνες από ένα ευρύ φάσμα της σκληρής μουσικής, θα διανέμεται με ελεύθερη συνεισφορά και όλα τα έσοδα θα διατεθούν στην Αυτοοργανωμένη Δομή Αλληλεγγύης και Συλλογής-Προσφοράς ειδών πρώτης ανάγκης “Το Ντουλάπι”, ως μία κίνηση αλληλοβοήθειας προς τους συνανθρώπους μας σε αυτή τη δύσκολη χρονική περίοδο που ζούμε.
Πατήστε για να δείτε τη Μουσική Συλλογή στο site των Art Against Censorship
Ακολουθεί ολόκληρη η ανακοίνωση της συλλογικότητας:
Εδώ και ένα χρόνο βρισκόμαστε σε τεχνητό, “κατ’ οίκον περιορισμό”, μία κοινωνία χωρίς δυνατότητα κοινωνικοποίησης. Η κυβέρνηση καθημερινά κατηγορεί τους πολίτες, μέσα από τα πλήρως ελεγχόμενα ΜΜΕ, για την δήθεν απροσεξία και έλλειψη ευθύνης απέναντι στην πανδημία. Ο τρόπος τους να αποφύγουν την ευθύνη για την δικιά τους απαράδεκτη διαχείριση της κατάστασης. Προσλαμβάνοντας μπάτσους αντί για γιατρούς, καλώντας απερίσκεπτα τουρίστες το καλοκαίρι, ανοιγοκλείνοντας κλάδους του εμπορίου ανάλογα με το πόσο συμβάλλουν στην οικονομία και μην προσπαθώντας καν να κρύψουν την δικιά τους έλλειψη “ατομικής ευθύνης”, βολτάρουν ανενόχλητοι, ελπίζοντας ότι θα κερδίσουν μερικούς πόντους στην επόμενη δημοσκόπηση.
Παράλληλα το νομοθετικό έργο συνεχίζεται, περιλαμβάνοντας τρομακτικές αλλαγές στην καθημερινότητα, όπως είναι η ιδιωτικοποίηση της παιδείας, της υγείας και του ασφαλιστικού συστήματος, ενώ απαγορεύονται οποιεσδήποτε εκφράσεις διαμαρτυρίας με πρόσχημα την πανδημία. Ακόμα και έτσι σχεδόν καθημερινά καλούνται διαδηλώσεις. Μέσα σε ένα τέτοιο κλίμα ασυδοσίας και λογοκρισίας, την προηγούμενη βδομάδα ήρθε για ψήφιση στη βουλή ένα νομοσχέδιο που απειλούσε οποιονδήποτε καλλιτέχνη ή αναμεταδότη έργου που θεωρείται «ανατρεπτικό» συνδέοντάς το αυθαίρετα με την «υποκίνηση σε βία», βάσει του τρομονόμου. Ήταν πολύ όμορφα στολισμένο με άλλες απαγορεύσεις που φαινομενικά δείχνουν “άκακες”, όπως την απαγόρευση οπτικοακουστικών μέσων να περιλαμβάνουν μίσος εναντίον ομάδας ανθρώπων λόγω φύλου, φυλής, χρώματος, γενετικών χαρακτηριστικών, σεξουαλικού προσανατολισμού κτλ. Παρόμοια νομοσχέδια στη Γερμανία και την Ισπανία είχαν ως αποτέλεσμα τη φυλάκιση καλλιτεχνών. Μετά από έντονη διαμαρτυρία του κόσμου το νομοσχέδιο “τροποποιήθηκε προσωρινά”, μεταθέτοντας τις κυρώσεις από τους δημιουργούς στα διάφορα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.
Η κυβέρνηση πάτησε πάνω σε ένα άρθρο σχετικά με την απαγόρευση ακροδεξιάς ρητορικής μίσους στα οπτικο-ακουστικά μέσα (το οποίο έτσι κι αλλιώς προβλέπεται στον αντιρατσιστικό νόμο) χρησιμοποιόντας τη λογική των δύο άκρων ώστε παράλληλα να στοχοποιήσει τα προοδευτικά κινήματα η ίδια κυβέρνηση που επιτίθεται με μίσος απέναντι σε πρόσφυγες, μετανάστες και στα κινήματα που τους προστατεύουν. Γίνεται σαφές ότι το κράτος προσπαθεί να φιμώσει τις όποιες φωνές δεν το βολεύουν και διαταράσσουν την καθημερινότητα των νοικοκυραίων. Η κατακραυγή ακροδεξιού περιεχομένου είναι ένα “κοινωνικό επακόλουθο” για το οποίο πρέπει να μαχόμαστε καθημερινά. Δεν είναι κάτι που εμπιστευόμαστε το κράτος να μπει ως διαιτητής. Όχι γιατί εθελοτυφλούμε μπροστά σε τέτοιες λογικές, αλλά γιατί γίνεται σαφές πως η κρίση όσων βρίσκονται στην εξουσία είναι γεμάτη προκατάληψη με απώτερο σκοπό να κρατήσουν τη θέση τους, και γιατί η πραγματικότητα είναι πως η λογική “πονάει χέρι, κόβει χέρι” το μόνο που καταφέρνει είναι την ενδυνάμωση τέτοιων λογικών και όχι την εξάλειψή τους.
Μέσα σε αυτό το πλαίσιο αποφασίσαμε να κυκλοφορήσουμε αυτή τη συλλογή ως ελάχιστη ένδειξη διαμαρτυρίας, απαιτώντας την άμεση απόσυρση του άρθρου 8, και να εκφράσουμε την αλληλεγγύη μας στους διωκόμενους και τις διωκόμενες άλλων χωρών με βάση αντίστοιχους νόμους. Θέλουμε μέσω αυτής της δουλειάς να δείξουμε ότι δεν σκοπεύουμε να φιμωθούμε και ότι θα συνεχίσουμε την παραγωγή ανατρεπτικού υλικού. Οι τέχνες συνολικά αν δεν θέλουν να καταντήσουν εφήμερα προϊόντα διασκέδασης, πρέπει να τολμούν να σχολιάζουν τα κακώς κείμενα της καθημερινότητας και να εκφράζουν ελεύθερα την όποια αγανάκτηση του απλού κόσμου. Αποφασίσαμε η συλλογή αυτή, η οποία περιλαμβάνει συγκροτήματα και καλλιτέχνες από ένα ευρύ φάσμα της σκληρής μουσικής, να διανέμεται με ελεύθερη συνεισφορά, και όλα τα έσοδα να διατεθούν στην Αυτοοργανωμένη Δομή Αλληλεγγύης και Συλλογής-Προσφοράς ειδών πρώτης ανάγκης “Το Ντουλάπι”, σε μία κίνηση να προσπαθήσουμε να βοηθήσουμε τους συνανθρώπους μας που χρειάζονται βοήθεια στη δύσκολη αυτή περίοδο που ζούμε.
askpthk.espivblogs.net/2021/02/09/ntoylapi-february/
www.facebook.com/AgainstArtCensorship
www.facebook.com/Solidarity.PabloHasel/
For the last year the citizens in most countries have been technically in a “house arrest”, a society without the capability of socializing. The Greek government accuses civilians every day, through corrupted and fully controlled media, for their supposed blunder and lack of responsibility against the pandemic, their way to avoid their responsibility for the despicable way of handling this crisis. Hiring cops instead of doctors, inviting tourists in a reckless way during the summer, and constantly opening and closing industries according to their market value, and not even trying to hide their lack of “personal responsibly” they attend meals and walk around undisturbed, hoping they will win points in the next poll.
At the same time the legislative work continues, including horrific changes in our every day lives, like the privatization of health, education and insurance agencies, while banning every protest using the pandemic as pretext. Even with these conditions protests happening almost on a daily basis. In such an environment of recklessness and censorship, last week a law that threatened any artist or transponder of any work that could be considered “controversial”, randomly connecting it with “incitement to violence” in accordance with the terrorist act, was proposed. It was masqueraded as a law against hate speech against race, gender, sexual orientation etc in art and audiovisual material. Similar laws in Germany and Spain resulted in the incarceration of several artists. After heavy protest the law was “temporarily changed”, transferring the blame to providers (such as YouTube).
The government used a law against far right hate speech, which already exists either way in the anti-racist law, and the “Horseshoe Theory” as to target progressive movements at the same time, the same government that attacks with hatred against refugees, immigrants and solidarity movements protecting them. It becomes clear that the state tries to gag anyone who doesn’t fit with their agenda. The outcry against far right speech, in arts or otherwise, it’s a “social consequence” that we should strive for every day. It’s not something we trust the state to do acting as a referee. Not because turn a blind eye, but because it’s clear that judgment of anyone being in a position of power is biases so as to keep their seat, and because such a restrictive logic does not solve the problem, it actually enlarges it.
In this context we decided to release this compilation as a minimum sign of protest, demanding the immediate withdraw of the specific article, and to express our solidarity towards those who’ve been persecuted with similar laws. We want to show through this material that we’re not going to silence and that we will continue produce provocative material. If the arts in general wish to not continue their way to become nothing but chip thrills for one day, they should dare to comment about the faults of our everyday lives and freely express any frustration of the common folk. We decided that this compilation, which includes a variety of rock and metal genres, to be distributed as “Pay what you want” and all income with be given to the self organized collective “Το Ντουλάπι”, in a move to try and help people in need during this trying time we live.
released February 16, 2021
