Τα τελευταία χρόνια η γηραιά ευρωπαϊκή ήπειρος γνωρίζει το μεγαλύτερο μεταναστευτικό και προσφυγικό κύμα μετά το Β’ παγκόσμιο πόλεμο από τη Μέση Ανατολή και την Αφρική (κυρίως από την Συρία, αλλά και από το Αφγανιστάν, Πακιστάν, Ιράκ, το Σουδάν κ.α.).
Το κύμα αυτό είναι αποτέλεσμα της ίδιας της ιμπεριαλιστικής πολιτικής της Ε.Ε., των ΗΠΑ και της Ρωσίας που στηρίζουν ή ρίχνουν τα διάφορα καθεστώτα ανάλογα με τα συμφέροντά τους, του γεωπολιτικού και στρατιωτικού χάους που έχουν προκαλέσει ο πόλεμος, οι επεμβάσεις, οι ανταγωνισμοί, ο οικονομικός έλεγχος των καπιταλιστικών μητροπόλεων ενάντια στους λαούς της Μέσης Ανατολής και της Αφρικής.
Αυτές οι πολιτικές έχουν ερημώσει ολόκληρες χώρες και έχουν διαλύσει τον κοινωνικό ιστό τους, έχουν οδηγήσει στον αφανισμό από φτώχεια, πείνα και θανάτους από ιάσιμες ασθένειες εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους που πεθαίνουν «σιωπηλά» από την άλλη πλευρά της Μεσογείου. Είναι συνέπεια αυτών των πολιτικών η δημιουργία προσφύγων και μεταναστών, που εξαναγκάζονται είτε λόγω πολέμου είτε λόγω οικονομικής ανέχειας και εξαθλίωσης στη φυγή από τον τόπο καταγωγής τους όπως συμβαίνει και στην Ελλάδα της κρίσης.
Για τη διαχείριση των συνεπειών αυτών των πολιτικών, κράτος και καπιταλιστές εντείνουν την αντιμεταναστευτική και ρατσιστική πολιτική τους προσπαθώντας με όλο και περισσότερο στρατιωτικούς όρους να διαχειριστούν τα εκατομμύρια των εκτοπιζόμενων ανθρώπων. Δημιουργήσανε τις συνθήκες για μία Ευρώπη φρούριο από τη μία μέσω του Δουβλίνο 2 μετατρέποντας διάφορες χώρες (όπως Τουρκία, Ιταλία, Ελλάδα) σε τεράστια στρατόπεδα συγκέντρωσης, επιταχύνοντας τις διαδικασίες επαναπατρισμού και αυστηροποιώντας τις διαδικασίες ασύλου. Από την άλλη, μέσω της Frontex και του Mare Nostrum, σε Μεσόγειο και Αιγαίο, μετατρέψανε τις θάλασσες και τα χερσαία σύνορα σε ομαδικούς τάφους. Το ελληνικό κράτος δε μένει αμέτοχο σε όλο αυτό. Συνεργάζεται ανοιχτά με τα χειρότερα δικτατορικού τύπου καθεστώτα στην περιοχή (Ισραήλ, Αίγυπτος, Τουρκία κλπ), παίζει το ρόλο χωροφύλακα στα σύνορα για λογαριασμό όλης της Ευρωπαϊκής Ένωσης, πραγματοποιεί απελάσεις, επιτίθεται σε δομές αλληλεγγύης και καταλήψεις στέγης μεταναστών, προωθεί και συγκαλύπτει βασανισμούς, χτίζει συνεχώς νέα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση του κολαστηρίου της Πέτρου Ράλλη όπου αυτή τη στιγμή κρατούνται περίπου 300 μετανάστες και μετανάστριες, που στοιβάζονται σε βρόμικα κελιά, με ελάχιστη πρόσβαση σε προαυλισμό και υπό τη συνεχή πίεση των μπάτσων που τους ελέγχουν, τους απειλούν και τους κακοποιούν.
Στις 31 Μαΐου φυλακισμένοι μετανάστες, που βρίσκονται στο κολαστήριο της Πέτρου Ράλλη, διαμαρτύρονται για την κράτηση τους. Χτυπώντας την καγκελόπορτα του κελιού τους, ζητούν μια συνάντηση με τον διευθυντή της φυλακής ώστε να ενημερωθούν για το πόσο ακόμα θα βρίσκονται υπό κράτηση. Τότε, οι μπάτσοι εισβάλουν στο κελί τους και αφού τους ξυλοκοπούν άγρια, συλλαμβάνουν όποιον βρίσκουν μπροστά τους. Η απεγνωσμένη αυτή προσπάθεια των μεταναστών να διεκδικήσουν το στοιχειώδες δικαίωμά τους είχε ως αποτέλεσμα στις 6 Ιουνίου, 8 κρατούμενοι να οδηγηθούν για ανάκριση στην Ευελπίδων με εμφανή τα σημάδια της κακοποίησής τους (σπασμένο χέρι, χτυπημένα κεφάλια, μώλωπες παντού) και με τη συνοδεία μπάτσων που είχαν τατουάζ μαιάνδρους. Οι μετανάστες κατηγορούνται για «στάση κρατουμένου» (κακούργημα), «επικίνδυνη σωματική βλάβη» και «οπλοφορία» (πλημμελήματα), ενώ πλέον κρίθηκαν προφυλακιστέοι. Πρόκειται φυσικά για μια στημένη δικογραφία στην οποία οι μπάτσοι έχουν εκδορές, ενώ σύμφωνα με τις καταθέσεις των ίδιων, οι κρατούμενοι με τα σπασμένα κεφάλια και χέρια τραυματίστηκαν μόνοι τους πέφτοντας πάνω στα κάγκελα (!). Η δίκη δεν έχει οριστεί ακόμα και προς το παρόν δεν έχει εμφανιστεί το πιο σημαντικό στοιχείο της δικογραφίας, το υλικό των καμερών από το εσωτερικό του κέντρου κράτησης, αν και έχει ζητηθεί.
Οι 8 προφυλακισθέντες έχουν ήδη περάσει πάνω από 8 μήνες έγκλειστοι, ως διοικητικοί κρατούμενοι στην Πέτρου Ράλλη και αλλού, χωρίς να έχουν δυνατότητα επικοινωνίας με τον έξω κόσμο (χωρίς ουσιαστική δυνατότητα τηλεφωνήματος ή επισκεπτηρίου) μέσα σε άθλιες συνθήκες. Όλοι οι κρατούμενοι που βρίσκονται στη φυλακή της Πέτρου Ράλλη τελούν υπό διοικητική κράτηση. Αυτό σημαίνει πως δεν έχουν δικαστεί και καταδικαστεί, αλλά κρατούνται επί μήνες επειδή δεν διαθέτουν νομιμοποιητικά έγραφα παραμονής στη χώρα, ενώ σε κάποιες περιπτώσεις, μπορούν να απελαθούν. Αίτημα του συνόλου των μεταναστών/τριών είναι η ενημέρωσή τους σχετικά με τη λήξη της κράτησής τους, την οποία στερούνται ή παραπληροφορούνται σκόπιμα.
Να αγωνιστούμε από κοινού μαζί με τους εκμεταλλευόμενους και τους καταπιεσμένους όλους του κόσμου προτάσσοντας την έμπρακτη αλληλεγγύη ως στάση ζωής απέναντι στις υστερίες ρατσιστικού μίσους, στα ακροδεξιά παραληρήματα και τις φασιστικές επιθέσεις και να παλέψουμε ενάντια σε κράτος και καπιταλισμό που αφαιμάσσουν την κοινωνία και λεηλατούν ολόκληρες περιοχές και κοινωνίες.
Συγκέντρωση στη Διεύθυνση Αλλοδαπών στη Πέτρου Ράλλη την Παρασκευή 23 Ιούνη 2017 στις 7μμ
