Την τελευταία περίοδο η γηραιά ευρωπαϊκή ήπειρος γνωρίζει το μεγαλύτερο μεταναστευτικό και προσφυγικό κύμα μετά το Β’ παγκόσμιο πόλεμο από τη Μέση Ανατολή και την Αφρική (κυρίως από την Συρία, αλλά και από το Αφγανιστάν, Πακιστάν, Ιράκ, το Σουδάν κ.α.).
Το κύμα αυτό είναι αποτέλεσμα της ίδιας της ιμπεριαλιστικής πολιτικής της Ε.Ε., των ΗΠΑ και της Ρωσίας που στηρίζουν ή ρίχνουν τα διάφορα καθεστώτα ανάλογα με τα συμφέροντά τους, του γεωπολιτικού και στρατιωτικού χάους που έχουν προκαλέσει ο πόλεμος, οι επεμβάσεις, ο οικονομικός έλεγχος των καπιταλιστικών μητροπόλεων ενάντια στους λαούς της Μέσης Ανατολής και της Αφρικής αλλά και η πολιτική του διαίρει και βασίλευε που αυτή τη δεδομένη στιγμή παίρνει σάρκα και οστά μέσω του ISIS και του θρησκευτικού φανατισμού (σε αναλογία με τον εθνικισμό όπως συνηθίζεται στις χώρες της ευρώπης ή των βαλκανίων).
Αυτές οι πολιτικές έχουν ερημώσει ολόκληρες χώρες και έχουν διαλύσει τον κοινωνικό ιστό τους, έχουν οδηγήσει στον αφανισμό από φτώχεια, πείνα και θανάτους από ιάσιμες ασθένειες εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους που πεθαίνουν «σιωπηλά» από την άλλη πλευρά της Μεσογείου. Είναι συνέπεια αυτών των πολιτικών η δημιουργία προσφύγων και μεταναστών, που εξαναγκάζονται είτε λόγω πολέμου είτε λόγω οικονομικής ανέχειας και εξαθλίωσης στη φυγή από τον τόπο καταγωγή τους όπως συμβαίνει και στην ελλάδα της κρίσης.
Για τη διαχείριση των συνεπειών αυτών των πολιτικών, κράτος και καπιταλιστές εντείνουν την αντιμεταναστευτική και ρατσιστική πολιτική τους προσπαθώντας με όλο και περισσότερο στρατιωτικούς όρους να διαχειριστούν τα εκατομμύρια των εκτοπιζόμενων ανθρώπων. Δημιουργούνε τις συνθήκες για μία ευρώπη φρούριο από τη μία μέσω του Δουβλίνο 2 μετατρέποντας διάφορες χώρες (όπως τουρκία, ιταλία, ελλάδα) σε τεράστια στρατόπεδα συγκέντρωσης, επιταχύνοντας τις διαδικασίες επαναπατρισμού και αυστηροποιώντας τις διαδικασίες ασύλου. Από την άλλη, μέσω της Frontex και του Mare Nostrum, σε Μεσόγειο και Αιγαίο, μετατρέπουν τις θάλασσες και τα χερσαία σύνορα σε ομαδικούς τάφους. Το ελληνικό κράτος δε μένει αμέτοχο σε όλο αυτό. Συνεργάζεται ανοιχτά με τα χειρότερα δικτατορικού τύπου καθεστώτα στην περιοχή (Ισραήλ, Αίγυπτος, Τουρκία κλπ), και ταυτόχρονα παίζει το ρόλο χωροφύλακα στα σύνορα για λογαριασμό όλης της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Όλες αυτές οι πολιτικές προϋπήρχαν αλλά λόγω του τόσο μαζικού κύματος μετακινήσεων αποδείχθηκαν «αναποτελεσματικές» για την αναχαίτισή του. Ωστόσο, δε χάνουν την ευκαιρία οι κυρίαρχοι προκειμένου να διαχειριστούν και αυτό προς όφελός τους, να διακηρύττουν πως θα απορροφήσουν ένα μέρος αυτού του πληθυσμού, δήθεν για να βοηθήσουν, αλλά στην πραγματικότητα θα τον εκμεταλλευτούν ως φτηνό και εξαθλιωμένο εργατικό δυναμικό που θα εξαναγκάζεται να μένει πειθήνιο και θα είναι εύκολα χειραγωγίσιμο υπό το φόβο της απέλασης. Πρόκειται ουσιαστικά για μία ευκαιρία για την τόνωση των οικονομιών των μητροπολιτικών κέντρων της Ευρώπης που προσπαθεί ματαίως να ανταπεξέλθει στην παγκόσμια καπιταλιστική κρίση.
Μέσα σε αυτή τη λαίλαπα, έχουν αναπτυχθεί διάφορα δίκτυα ανθρωπιστικής βοήθειας για την αντιμετώπιση των ελάχιστων βασικών αναγκών των προσφύγων-μεταναστών, τα οποία είναι μεν χρήσιμα αλλά δεν επαρκούν για να ανατρέψουν τις αιτίες που δημιουργούν τις στρατιές των εξαθλιωμένων μεταναστών και στοχεύουν περισσότερο στη διαχείριση τους. Η έμπρακτη αλληλεγγύη έρχεται μόνο μέσα από τις δομές αυτοοργάνωσης και αλληλεγγύης κόντρα στην “φιλανθρωπία” του κράτους, της εκκλησίας, των δήμων, των ΜΚΟ, των θεσμών κ.α. (που άδραξαν την ευκαιρία για να γεμίσουν τα ταμεία τους) και μέσα από κοινούς αγώνες της εγχώριας εργατικής τάξης με τους μετανάστες-πρόσφυγες. Πιέζοντας είτε να ανοίξουν όλα τα κτίρια που έχουν στην κατοχή τους είτε με την άμεση κατάληψή τους για την αξιοπρεπή στέγαση τους, με την καθιέρωση καθημερινών συλλογικών κουζινών για τη σίτιση τους, για την δωρεάν πρόσβασή τους στην υγειονομική περίθαλψη, με την διεκδίκηση για ίσα εργατικά και πολιτικά δικαιώματα και την απαίτηση για την παροχή των απαραίτητων εγγράφων για τις τυχόν επικείμενες μετακινήσεις τους.
Προτάσσουμε την έμπρακτη αλληλεγγύη ως στάση ζωής και επιλογή για να συστρατευθούμε μαζί με τους καταπιεσμένους όλους του κόσμου ενάντια στις υστερίες ρατσιστικού μίσους, στα ακροδεξιά παραληρήματα και τις φασιστικές επιθέσεις που αναπτύσσονται τόσο στον ελλαδικό όσο και στον ευρωπαϊκό χώρο (Ουγγαρία, Τσεχία, Γερμανία κτλ). Να αγωνιστούμε από κοινού ενάντια σε κράτος και καπιταλισμό που αφαιμάσσουν την κοινωνία, λεηλατούν ολόκληρες περιοχές και κοινωνίες με μόνο σκοπό το κέρδος.
