Οι συνελεύσεις στις γειτονιές της Αθήνας, οι λαϊκές συνελεύσεις στην πλατεία Συντάγματος το 2011, οι πορείες και οι συγκρούσεις, οι καταλήψεις και οι κοινωνικοί χώροι, οι αντιφασιστικές δράσεις, τα κοινωνικά ιατρεία και εστιατόρια ήταν κάποιες από τις απαντήσεις που επιχείρησαν να δώσουν οι από τα κάτω απέναντι στη λεηλασία και την ισοπέδωση της ζωής τους, που εντάθηκε τα τελευταία χρόνια με την υπογραφή των γνωστών μνημονίων.
Μετά την εξέγερση τον Δεκέμβρη του 2008 ξαναγεννήθηκε η ελπίδα ότι αυτός ο κόσμος μπορεί και πρέπει να αλλάξει, ήταν η στιγμή που οι από τα κάτω απέκτησαν εμπιστοσύνη ΞΑΝΑ στις δυνάμεις τους και στις δυνατότητές τους. Κατάλαβαν ότι έχουν τη συλλογική δύναμη να ανατρέψουν τους σχεδιασμούς των κυρίαρχων, να πάρουν τις ζωές τους στα χέρια τους και να δομήσουν ένα άλλο κόσμο πάνω στα συντρίμμια της εκμετάλλευσης και της καταπίεσης.
Απέναντι σε αυτή την πραγματικότητα -η οποία άρχισε να διαμορφώνεται κυρίως μετά την εξέγερση που ακολούθησε τη δολοφονία του Α. Γρηγορόπουλου από τον αστυνομικό Κορκονέα- το κράτος απάντησε με σκληρή καταστολή. Δημιουργήθηκαν νέες αστυνομικές δυνάμεις σε στρατιωτικά πρότυπα και ψηφίστηκαν νέοι κατασταλτικοί νόμοι, επιβάλλοντας ένα καθεστώς μόνιμης έκτακτης ανάγκης. Αυτό έγινε στο πλαίσιο της αντιεξεγερτικής πολιτικής που σχεδιάστηκε και εφαρμόστηκε προκειμένου -μάταια- να «πειστούμε» ότι η καθεστηκυία τάξη αυτού του κόσμου δεν θα αλλάξει. Ένα από αυτά τα νομοθετήματα υπήρξε και ο γνωστός κουκουλονόμος, ο οποίος ποινικοποιούσε την κάλυψη του προσώπου και μετέτρεπε απλά πλημμελήματα σε κακουργήματα. Με αυτόν τον τρόπο δεκάδες διαδηλωτές κατηγορήθηκαν με μοναδικό στοιχείο την κουκούλα ενός φούτερ και βρίσκονται σ’ ένα ιδιότυπο καθεστώς ομηρίας. Μέχρι να εκδικαστεί η υπόθεσή τους, πρέπει κάθε μήνα ή κάθε 2 εβδομάδες να δίνουν το «παρών» στο αστυνομικό τμήμα της γειτονιάς τους ενώ τους έχει επιβληθεί και απαγόρευση εξόδου από τη χώρα. Ο κουκουλονόμος στην ουσία απαγόρεψε στους διαδηλωτές να αυτοπροστατεύονται από τις χημικές επιθέσεις και κάθε κατασταλτική μεθόδευση της αστυνομίας.
Τον Μάρτη-Απρίλη 2015, μετά από 7 εβδομάδες απεργίες πείνας πολιτικών κρατούμενων ένα από εκείνα που κερδήθηκαν ήταν η κατάργηση του κουκουλονόμου. Κατά τη διάρκεια του αγώνα αυτού αναπτύχθηκε ένα πολύμορφο κίνημα συνολικά ενάντια στην προσπάθεια κατασταλτικής θωράκισης του κράτους. Κατά τη διάρκεια της απεργίας πείνας, αγωνιστές που διώκονταν με βάση τις επιβαρυντικές διατάξεις του κουκουλονόμου και βρίσκονταν στο ιδιότυπο καθεστώς πολιτικής ομηρίας, εξαιτίας των περιοριστικών όρων που τους είχαν επιβληθεί, αμφισβήτησαν έμπρακτα τον κουκουλονόμο και σταμάτησαν να δίνουν το «παρών» στα αστυνομικά τμήματα. Παρότι ο κουκουλονόμος καταργήθηκε υπάρχουν πολλοί αγωνιστές οι οποίοι διώκονται και συνεχίζουν να βρίσκονται σε καθεστώς ομηρίας καθώς είναι υποχρεωμένοι να δίνουν το «παρών» με βάση έναν καταργημένο νόμο.
Από τις απεργιακές συγκεντρώσεις ενάντια στην μνημονιακή πραγματικότητα που μας επιβάλλεται τα τελευταία χρόνια ως τις κινητοποιήσεις ενάντια στη λεηλασία της φύσης και την καταστροφή που πραγματοποιείται στη Β.Α. Χαλκιδική, από την ανακατάληψη κατειλημμένων κοινωνικών χώρων όπως η Villa Amalias ως τις δυναμικές αντιφασιστικές δράσεις ενάντια στους παρακρατικούς μηχανισμούς, η πάλη για να κοπεί κάθε πλοκάμι του κατασταλτικού μηχανισμού αφορά όλους μας.
Αφορά κάθε εργαζόμενο και άνεργο που απειλείται η ίδια του η επιβίωση από τις τράπεζες που του παίρνουν το σπίτι, από την ιδιωτικοποιημένη ΔΕΗ που του κόβει το ηλεκτρικό ρεύμα, από τα αφεντικά που απολύουν, κακοπληρώνουν και δολοφονούν. Εργαζόμενοι και άνεργοι στην προσπάθειά τους να ζήσουν είναι που προχωρούν σε καταλήψεις στέγης, που απαλλοτριώνουν τρόφιμα από super market, που απεργούν και διαδηλώνουν. Κάθε κατασταλτικός νόμος, μαζί κι ο κουκουλονόμος, στρέφονται ενάντια στους εκμεταλλευόμενους και καταπιεσμένους που διεκδικούν τη ζωή τους, προετοιμάζοντας το έδαφος για να απαντηθεί μια νέα εξέγερση. Στεκόμαστε δίπλα σε κάθε αγωνιζόμενο άνθρωπο που βρίσκεται σε καθεστώς πολιτικής ομηρίας. Παλεύουμε να ανατρέψουμε κάθε κατασταλτική κίνηση και να καταργήσουμε στην πράξη τον κάθε κουκουλονόμο, για να μη βρεθεί η εργατική τάξη και όλοι οι από κάτω είτε σε καθεστώς ομηρίας είτε στα κελιά του κράτους.
*Κανένας διωκόμενος αγωνιστής μόνος του απέναντι στις κατασταλτικές μεθοδεύσεις.
Αλληλεγγύη σε όσους διώκονται για τη συμμετοχή τους στις κινητοποιήσεις
που πραγματοποιήθηκαν κατά τη διάρκεια της απεργίας πείνας των πολιτικών κρατουμένων.
*Αλληλεγγύη σε όσους έμπρακτα αμφισβητούν τον κουκουλονόμο
και έχουν μονομερώς τερματίσει την πολιτική ομηρία που τους έχει επιβληθεί.
*Άμεση άρση των περιοριστικών όρων και παύση του καθεστώτος πολιτικής ομηρίας
που έχει επιβληθεί σε όλους τους διωκόμενους αγωνιστές.
Παλεύουμε συλλογικά και από κοινού, για να συντρίψουμε τα αφεντικά, το κράτος, τον φασισμό, το κεφάλαιο και κάθε τι που επιβουλεύεται τη ζωή μας. Αυτή η πάλη δεν μπορεί παρά να είναι ταξική, αντιθεσμική, ανατρεπτική. Δεν μπορεί παρά να διεξάγεται στους χώρους δουλειάς, στα σχολεία, στις σχολές, στις γειτονιές, στους δρόμους. Εκεί πεθαίνει η εκμετάλλευση κι η καταπίεση. Κι εκεί γεννιέται η ζωή που μας αρμόζει.
Ανοιχτή Συνέλευση Κατοίκων Πετραλώνων-Θησείου-Κουκακίου
askpthk.espivblogs.net
