Οι καταλήψεις και οι κοινωνικοί χώροι αποτελούν εστίες αγώνα και εφαλτήρια για να πάρουμε τη ζωή μας στα χέρια μας
Στις 16 Ιουνίου 2016 δικάζονται, στα δικαστήρια της Ευελπίδων, οι 92 αγωνιστές-στριες που πήραν μέρος στην ανακατάληψη της Villa Amalias. Το κτήριο υπήρξε για 23 χρόνια κατειλημμένο μέχρι της 20 Δεκεμβρίου του 2012 όταν αστυνομικές δυνάμεις το εκκένωσαν, συλλαμβάνοντας όσους βρίσκονταν μέσα την ώρα της εισβολής. Τα ξημερώματα της Τετάρτης 9 Ιανουαρίου του 2013 επιχειρήθηκε και ανακαταλήφθηκε το κτήριο της Villa Amalias (Αχαρνών κ Χέυδεν). Οι αστυνομικές δυνάμεις που είχαν στρατοπεδεύσει γύρω από το χώρο της Villa Amalias δεν κατάφεραν να εμποδίσουν την ανακατάληψη και μόνο μετά από τρείς ώρες και με την επιστράτευση εκατοντάδων μπάτσων όλων των ειδών κατάφεραν να μπουν στο κτήριο και να συλλάβουν τους 93 αγωνιστές-στριες. Οι συλληφθέντες κρατήθηκαν για 4 μέρες στη ΓΑΔΑ και αφέθηκαν αφότου τους απαγγέλθηκαν κατηγορίες και τους επιβλήθηκαν περιοριστικοί όροι (αναγκαστική παρουσία στο αστυνομικό τμήμα της γειτονιάς τους και απαγόρευση εξόδου από τη χώρα μέχρι τη δίκη) με βάση τον περιβόητο κουκουλονόμο.
Ένας νόμος που ενώ σήμερα έχει καταργηθεί συνεχίζει να υφίσταται στην πράξη θέτοντας σε ομηρία (εξαιτίας των περιοριστικών όρων) πολλούς αγωνιστές-στριες. Τον Μάρτη-Απρίλη 2015, μετά από 7 εβδομάδες απεργίας πείνας των πολιτικών κρατούμενων ένα από εκείνα που κερδήθηκαν ήταν η κατάργηση του κουκουλονόμου. Κατά τη διάρκεια του αγώνα αυτού αναπτύχθηκε ένα πολύμορφο κίνημα συνολικά ενάντια στην προσπάθεια κατασταλτικής θωράκισης του κράτους. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο αγωνιστές-στριες που διώκονταν με βάση τις επιβαρυντικές διατάξεις του κουκουλονόμου (ανάμεσα τους και πολλοί από τους 93 συλληφθέντες της ανακατάληψης της Villa Amalias), σταμάτησαν να δίνουν το «παρών» στα α.τ., εκφράζοντας με αυτόν τον τρόπο την εναντίωση τους στον κουκουλονόμο και αμφισβητώντας έμπρακτα το καθεστώς ομηρίας που τους είχε επιβληθεί.
Η ανακατάληψη της Villa Amalias αποτέλεσε μια κίνηση ενάντια στις κατασταλτικές επιχειρήσεις που είχε εξαπολύσει το κράτος και το παρακράτος εναντίον του κόσμου του αγώνα, επιχειρώντας με αυτό τον τρόπο να σπάσει το κλίμα φόβου που επιχειρούσαν να επιβάλλουν σε ολόκληρη την κοινωνία. Από την πρώτη στιγμή της σύλληψης των 93 ξέσπασε ένα κύμα αλληλεγγύης σε όλο τον ελλαδικό χώρο με αποκορύφωμα την πορεία του Σαββάτου στις 12 Γενάρη στην οποία συμμετείχε κόσμος που ξεπέρναγε τις 10000 χιλιάδες και πορεύτηκε δυναμικά μέχρι τα δικαστήρια της Ευελπιδων.
Οι καταλήψεις και τα πολιτικά στέκια αποτέλεσαν, αποτελούν και θα συνεχίσουν να αποτελούν εστίες αγώνα και αναχώματα στο σύγχρονο ολοκληρωτισμό που επιδιώκουν να επιβάλλουν το κράτος και το κεφάλαιο. Ενώ ταυτόχρονα προεικονίζουν τον κόσμο για τον οποίο αγωνιζόμαστε. Ένα κόσμο ισότητας, αλληλεγγύης, δικαιοσύνης και ελευθερίας. Μέσα λοιπόν σε μια συνθήκη που η εξαθλίωση, η φτώχεια, η καταπίεση και ο κοινωνικός αποκλεισμός οξύνονται, η συλλογικοποίηση, η αυτοοργάνωση και ο αγώνας αποτελούν την μοναδική διέξοδο για όλους τους εκμεταλλευόμενους και καταπιεσμένους.
Συγκέντρωση Αλληλεγγύης στους 92 κατηγορούμενους για την ανακατάληψη της Villa Amalias
Δίκη Πέμπτη 16 Ιουνίου, 9πμ δικαστήρια Ευελπίδων κτήριο 8
